Recensie: Veronica Roth in Hoofddorp!

Om heel erg eerlijk te zijn, ik ben niet zo'n Divergent-fan. Echt, ik heb het geprobeerd te zijn, maar zoals je weet, als je probeert om van iets te houden, lukt het niet. Dat is hoe ik met Divergent om ga. Het is oké, maar niet zo van wauw, dat is Divergent, mijn lievelingsserie! Nee, dat heb ik niet.

Dat ik geen Divergent-fan ben heeft mij er niet van weerhouden om niet naar de signeersessie van Veronica Roth te gaan. Integendeels. 

Een week voordat het de grote dag was (4 december) waren ik en een paar klasgenoten (die ook naar die signeersessie gingen!) aan het discussieren welke vragen we zouden stellen. Zij waren nog nooit op een signeersessie geweest en ik wel, dus wilden ze weten hoe alles te werk ging. Ik vertelde hun dat het fijn was om een paar vragen paraat te hebben. En daar begon het.

Op eerdere signeersessies vergat ik altijd om van te voren een vraag te bedenken, dus als ik bij de schrijfster stond (het zijn tot nu toe alleen maar schrijfsters geweest! Wauw.) was het een beetje ongemakkelijk, omdat we beiden niets te zeggen hadden. Deze keer had ik een week te tijd om een vraag te verzinnen en dat deed ik ook. 

"Why Chicago?" was één van mijn eerst ideeën, maar toen kwam ik erachter dat Veronica dicht bij Chicago woonde, dus schrapte ik deze vraag. Natuurlijk schreef ze over Chicago omdat ze daar letterlijk náást woonde. Als laatste kreeg ik het idee om "How long did it take you to write Divergent?" te vragen.

Ik wilde me alvast voorbereiden op de dag, dus pakte ik een post-it, schreef mijn naam erop en plakte het naast de bladzijde die gesigneerd moest worden. Toen kwam ik erachter dat die bladzijde zwart was. Zwárt. De pagina die gesigneerd moest worden was zwárt.

Ik heb namelijk de Amerikaanse hardcover van Divergent (ik had na een lange tijd besloten om Divergent mee te nemen, omdat je maar één boek mocht laten signeren.) en heel erg toevallig is precies die pagina 

zwart. Ik werd super zenuwachtig. Met wat voor pen/stift ging Veronica signeren?

Eindelijk, na bijna twee weken was het 4 december. Wat kreeg ik toch die afschuwelijke zenuwen! Het was nogal raar, omdat ik voor muziekoptredens nauwelijks zenuwachtig ben en voor dit ene signeersessie juist heel erg.

De deuren van Podium Duycker (daar werd dit evenement gehouden) gingen om vijf uur pas open, maar ik was er al om half vijf (Ik weet dat dat niet super vroeg is, maar voor iemand die op vijf minuten fietsen van Duycker vandaan woont is het vroeg.). 

Na een tijdje wachten kreeg ik mijn vrienden in het oog (die ik had ontmoet bij andere evenementen) en stonden we nog iets van tien minuten voor de deur te wachten. Om klokslag vijf uur (oké, een paar minuten na vijven) ging de deur open en stormden we naar binnen. 

Na een trap op te rennen stonden we in de grote zaal en zagen we Veronica Roth zitten. Onmiddelijk gaapten we haar aan. Dat doe je toch als je een beroemde schrijver ziet? Nee?

Omdat ik zo vroeg was, stond ik ook erg vooraan in de rij, dus hoefde ik niet zo lang te wachten om mijn kopie van Divergent gesigneerd te krijgen.

Voordat dát gebeurde, kreeg ik nog een goodiebag (een May the odds be ever in your favor-tas en een mok van Best of YA Books, met een aantal postkaarten en een boekenlegger. Je mocht kiezen welke mok je wilde hebben, ik heb de Single, Taken, Mentally dating a fictional character-mok gekozen.).

En toen mocht ik praten met Veronica Roth.

©Kiki van Dijk

Het begon zo. "How are you?" begon Veronica. Even was ik sprakeloos. Dit had ik niet verwacht. Meestal beginnen schrijvers met "Hi.". Deze keer dus niet. 

"Ehh... Ehh... I'm fine." Ik vergat zelfs te vragen hoe het met haar ging. Hoe slecht was dat?!

Ik verzon ter plekke een vraag: "Do you like it in the Netherlands?" 

Ze zei van ja en dat ze het mooi vond. Ze zei dat ze zelfs van plan was om een keer naar Nederland te gaan voor vakantie. Of dat waar is weet ik niet, want Julie Kagawa zei ook zoiets.

Als laatste stelde ik haar mijn vraag. Ze verstond het niet, dus moest ik het nog een keer zeggen, waar ik erg zenuwachtig van werd. Na een paar seconden nagedacht te hebben vertelde ze dat ze ongeveer anderhalf jaar aan Divergent heeft gewerkt, met editen en al dat soort dingen. En toen stelde ze míj een vraag. Een vráág! "Do you like to write?"

Waaaaaaaaaat?!?!?!?!?!? Ik stamelde iets van ja, en dat ik graag een schrijver wilde zijn en toen moest ik gaan, want ze gaf mij mijn boek terug en ik was zo van OMG OMG OMG. Jep. Ik viel zowat flauw.

©Kiki van Dijk

Omdat die stomme bladzijde zwart was staat de handtekening niet op de plaats waar hij hoort te staan. Dat was het enige minpunt. Verder was alles geweldig. 

Ik bedank Boekhandel Stevens dat ze ons deze geweldige avond hebben gegeven, Podium Duycker om ons de ruimte te geven die we nodig hadden, Best of YA Books, omdat ze de boeken van Veronica Roth hebben vertaald en uitgegeven en natuurlijk Veronica Roth zelf, omdat zij de wereld van Divergent heeft geschapen.