Recensie: Kleine Brandjes Overal

Titel: Kleinde Brandjes Overal
Auteur: Celeste Ng
Genre: Contemporary
Verschenen: 19 juni 2018
Pagina's: 352
Uitgever: Signatuur
Originele titel: Little Fires Everywhere
Bindwijze: Paperback
Prijs: 19,99
Cijfer: 8,0 of 5/5 sterren

In Shaker Heights, een rustige, progressieve plaats in Cleveland, is alles minutieus gepland. Van de lay-out van de straten tot de kleur van de huizen en de succesvolle levens van de bewoners. Niemand belichaamt deze principes beter dan Elena Richardson. Totdat Mia Warren, kunstenaar en alleenstaande moeder, en haar puberdochter Pearl niet alleen een huis van de Richardsons huren, maar ook een belangrijk onderdeel van de familie worden. Door een voogdijzaak van vrienden komen Mia en Elena lijnrecht tegenover elkaar te staan met grote gevolgen voor alle betrokkenen.

Toen ik vorig jaar dit boek overal op BookTube langs zag komen was mijn interesse gewekt. Eerlijk gezegd is het altijd gewekt als ik plotseling bij bijna iedereen hetzelfde boek zie - gevolgd door een diepe zucht omdat ik al tig keer de korte samenvatting heb gehoord. Hoe dan ook, ik was ontzettend blij nadat ik zag dat Hebban een winactie had waarbij ze dit boek vijftig keer verlootten. Hoezee, hier zijn we dan. Ontzettend bedankt Hebban en Signatuur dat ik het ongecorrigeerde leesexemplaar van Kleine Brandjes Overal mocht lezen!

Kleine Brandjes Overal volgt het verhaal van Elena Richardson en Mia Warren. Elena is een rijke vrouw en heeft alles wat ze wil: vier mooie kinderen, een groot huis, een man. Mia is daartegenover alleenstaand, kunstenares, en heeft een dochter. Nadat Mia een huis heeft gehuurd van de Richardsons en een belangrijk deel van de familie is geworden, komt Mia's collega om hulp vragen en zorgt dat ervoor dat Elena en Mia realiseren dat ze uit totaal andere werelden komen.

Het begin van het verhaal kwam traag op gang en hoewel ik er maar moeilijk in kwam (wat misschien ook kwam doordat ik weinig had gelezen door mijn examens en dus een beetje uit de lees-flow zat), vond ik de schrijfstijl geniaal en raakte ik gelijk geïnvesteerd door de personages. Eerlijk gezegd raak ik bijna altijd geïnvesteerd door de personages als er ook maar één iemand een jongere is die geen snob is (en als het een jongen is, want daar kan ik mij meestal het beste in plaatsen). Moody was hier de juiste kandidaat voor en voilà, ik zat in het verhaal.

Kleine Brandjes Overal is niet zozeer gefocust op het plot, maar meer op de personages en de ontwikkelingen die ze doormaken. Daarnaast wordt er een grote vraag gesteld: wanneer ben je nou de ouder van een kind? Moet je per se de biologische ouder zijn of ben je ook de ware ouder als je het kind geadopteerd hebt? Nu ben ik geen ouder, dus kan ik hier niet echt een antwoord op geven, maar ik vond het in ieder geval een erg interessante vraag. Toch heb ik tijdens het lezen mij achter Bebe geschaard.

Een ander vraagstuk dat opkwam was deze: Moet je kind dezelfde cultuur als jij hebben of is het ook goed om een kind te hebben die oorspronkelijk uit een andere cultuur komt? De ondervraging van mevrouw McCullough door Ed Lim was naar mijn mening de meest oprechte, maar ook persoonlijkste scène in het hele boek. Voornamelijk toen de vraag werd gesteld of mevrouw McCullough ooit Chinese Barbies had gezien kon ik het niet droog houden. Dit werd té persoonlijk, want plotseling realiseerde ik dat ik in mijn jeugd nooit mijzelf terug zag in boeken, films en speelgoed. Ik voelde mij zelfs nergens thuis, want ik was niet alleen in Nederland anders, maar ook in Taiwan. Het eerste personage waar ik mij wel zo ongeveer kon vinden was Frank Zhang van The Heroes of Olympus, al zijn we nog steeds heel erg anders. Kleine Brandjes Overal deed mij herinneren aan al die keren dat ik met een schok weer herinnerde dat ik anders was dan mijn klasgenoten, die allemaal blond en hartstikke Nederlands waren, en dat ik nooit hetzelfde kon zijn. Het deed mij weer denken aan die beschamende gedachtes dat ik wenste dat ik niet half Aziatisch was. Zie je nu waarom het belangrijk is om diversiteit te hebben in boeken en films? Mensen moeten trots zijn op wie ze zijn en dat kan alleen als ze geïntregreerd worden in de samenleving, op een góéde manier. Applaus aan Ed Lim, mensen.

Daarom kan ik niets slechts verzinnen over dit boek. Het is niet het beste boek dat ooit is geschreven (welk boek is dat nou weer wel?), maar het riep belangrijke vraagstukken op, onderwerpen waar ik mij in kon vinden, zonder ook maar verbonden te voelen met al die personages die baby's wilden (want dat zijn er nogal wat).

Van een vaag boek over twee familie's en een suburb verandere Kleine Brandjes Overal in iets persoonlijks en ik hoop dat je, ongeacht of jij je kunt verplaatsen in Ed Lim en die voor mij zo belangrijke scène, realiseert hoe cruciaal het is om alle culturen terug te zien in fictie, en wat het met mensen kan doen als dat niet gebeurd. Nee, niet alleen van culturen, maar ook van seksualiteiten, genders, religies en alles wat nauwelijks in fictie voorkomt.

Je kunt vast wel raden dat ik dit boek aan iedereen aanraad, omdat het hopelijk helpt om ook bij de volwassenen de discussie te bevorderen waarom het zo belangrijk is om iedereen terug te zien in fictieve personages. Kijk maar naar al die Young Adult boeken. Het is al begonnen. Nu de rest nog.

O, en vergeet niet dat als het in fictie steeds beter wordt, het in de realiteit ook steeds beter moet worden, want dat is eigenlijk waar dit allemaal om draait.

Ik realiseer net pas dat ik nauwelijks heb gepraat over Izzy, maar zij is eigenlijk ook zo'n personage. Ze woont misschien wel bij de blanke, rijke mensen samen, maar ze is anders en ook mensen zoals zij zijn belangrijk. Izzy is dus ook een van mijn favorieten. De rest van de familie (naast Moody)? Ik snap ze wel, maar ze moeten realiseren dat naast hen ook andere mensen bestaan die een goed leven verdienen. Vooral jij, Elena Richardson.

Heb jij Kleine Brandjes Overal gelezen?