Recensie: Moonlight

Titel: Moonlight
Regisseur: Barry Jenkins
Acteurs: Mahershala Ali, Shariff Earp, Duan Sanderson
Genre: Drama
Verschenen: 26 januari 2017
Duur: 111 minuten
Cijfer: 8,0 of 5/5 sterren

A young, African-American, gay man deals with his dysfunctional home life and comes of age in Miami during the "War on Drugs" era. The story of his struggle to find himself is told across three defining chapters in his life as he experiences the ecstasy, pain, and beauty of falling in love while grappling with his own sexuality. (IMDb.com)

Toen ik voor het eerst hoorde van Moonlight, wilde ik het al zien. Een van die redenen was omdat het genomineerd was voor de Oscars (dat zegt meestal al wat over de film). Een andere was dat het verhaal mij ontzettend interessant leek. Aangezien dit vóór de Oscar-uitreiking was, was ik ook niet zo verbaasd toen ik zag dat mijn plaatselijke bioscoop het maar twee keer liet zien. Twéé keer. En beide keren kon ik niet omdat ik óf moest werken óf naar school moest (ze lieten het overdag zien). Ik was teleurgesteld, totdat Moonlight dé Oscar won. En wat deed mijn plaatselijke bioscoop? Juist, ze lieten die week erna élke dag één keer de film zien. Wat was ik blij. Op deze manier kon ik het toch nog in de bioscoop zien. O, en ik zeg het nog één keer: ik wilde deze film vóór de Oscars al zien en niet omdat het dé Oscar heeft gewonnen.

Moonlight gaat over een Afro-Amerikaanse homoseksuele jongen die probeert te overleven in zijn woonplaats Miami, tijdens het drugs-tijdperk (geen idee wanneer dat is, maar het verhaal speelt zich af in die tijd). Het verhaal wordt in drie delen verteld: als hij nog op de basisschool zit, als hij op de middelbare school zit en als hij volwassen is. Meer zeg ik niet.

Iedereen heeft vast wel gehoord dat de Oscars vorig jaar (eerder ook al, maar vooral vorig jaar) heel veel kritiek kregen, omdat ze alles 'white washten'. Met deze film is dat probleem een beetje opgelost en daar ben ik blij mee (al zou dit probleem in de eerste plaats nooit moeten zijn geweest, maar ja, zo is de mens, hè?). Maar of ik deze film dé Oscar zou geven? Ik zou het niet weten, want ik heb geen van de andere genomineerden gezien. Nee, ook geen La La Land. Nog steeds niet.

Moonlight is niet een film die iedereen leuk zou vinden, en dan heb ik het niet over dat het over homoseksualiteit gaat, maar over het genre. Dit is echt een van die films die verkocht wordt als Quality Film Collection (daar horen films bij zoals Lola Rennt, Haar Naam Was Sarah en The Silver Linings Playbook) en ik denk niet dat iedereen dol is op dat soort films. Wat vond ik ervan? Het was mooi. Ontzettend mooi.

Het kan komen dat ik dit een hele mooie film vond, omdat ik coming of age-verhalen interessant en leuk vind. Hier gaat dit verhaal dan ook over. Over het opgroeien als een jongen, die toevallig zwart is, en homoseksueel. Tja, daar kan hij niets aan doen. Maar of andere mensen dat begrijpen?

Ik houd van Moonlight. Het is zo wáár en dat is de reden waarom ik deze film aan iedereen aanraad (tenzij je dus niet van dit soort films houdt). Ik moet wel zeggen dat ik niet echt begrijp waarom Mahershala Ali een Oscar heeft gewonnen, want hij is niet zo lang in beeld, maar goed, ik heb geen verstand van al die Oscars, dus ik zal maar niets meer zeggen. Of ik deze film ga herkijken? Waarschijnlijk niet, omdat ik het verhaal ook niet zó spectaculair vond, maar ik zal het wel blijven aanraden.

Heb jij Moonlight gezien?