Recensie: Rogue One: A Star Wars Story (Star Wars #3.5)

Titel: Rogue One: A Star Wars Story
Regisseur: Gareth Edwards
Serie: Star Wars #3.5
Acteurs: Felicity Jones, Diego Luna, Alan Tudyk
Genre: Action, Adventure, Sci-Fi
Verschenen: 14 december 2016
Duur: 133 minuten
Cijfer: 8,0 of 5/5 sterren

All looks lost for the Rebellion against the Empire as they learn of the existence of a new super weapon, the Death Star. Once a possible weakness in its construction is uncovered, the Rebel Alliance must set out on a desperate mission to steal the plans for the Death Star. The future of the entire galaxy now rests upon its success. (IMDb.com)

Niet lang nadat Rogue One in de bioscoop kwam ging ik er heen. Bijna een kwartaal geleden, dus. Aangezien ik alle Star Wars-films had gezien en ik mijzelf wel zag als een fan (niet een hele grote, maar wel nog steeds een fan), wilde ik natuurlijk deze film zien. Waarom ik er zo lang over heb gedaan om er een recensie over te schrijven? Geen idee. Laten we het niet langer uitstellen: hier is mijn recensie.

Rogue One wordt niet gezien als een deel in de Star Wars-serie, maar als een extra. Als dit boeken zouden zijn geweest, zou het een novelle hebben geheten. In principe is het een inleiding van A New Hope, de vierde Star Wars-film, en legt het uit hoe de rebellen aan de blauwdrukken zijn gekomen van de Death Star.

Aangezien ik een geek ben, volg ik op YouTube kanalen zoals Game en Film Theory, en New Rockstars. Dit leidde tot het feit dat ik Star Wars-theorieën keek en uiteindelijk heel erg verward de bioscoopzaal in liep. Want welke theorieën zouden het goed hebben? Welke niet? Of zou iedereen het verkeerd hebben?

Het eerste wat mij opviel was dat de film niet begon met de bekende aftiteling van 'A long time ago, in a galaxy far, far away....', wat ervoor zorgde dat ik teleurgesteld was (ik was er namelijk erg door verrast toen ik The Force Awakens zag), maar algauw dacht ik daar niet meer aan, omdat de film was begonnen.

Het verhaal voegt veel toe aan de hoofdfilms, maar is het is niet iets wat je per se moet kennen om het verhaal te begrijpen. Die mensen uit 1977 hadden deze film tenslotte ook niet nodig om te weten wat er aan de hand was. Als ik deze film zou moeten samenvatten in twee woorden, zouden dat 'actie' en 'humor' zijn. Wat zat Rogue One vol met grappen, maar ook vol met actie. Veel meer actie dan in de hoofdfilms.

De hoofdpersonen waren leuk om te zien, al begon het na een tijdje een beetje op de Avengers te lijken, omdat ze ook allemaal vochten en tegen de slechteriken waren, al heeft ieder verhaal met dit soort onderwerpen wel zoiets, dus eigenlijk is deze opmerking een beetje nutteloos.

Uiteindelijk ben ik erg blij dat ik deze film heb kunnen zien. Ik ben blij met hoe het is afgelopen en ik waarschuw je alvast: kijk niet te veel theorieën, want die kunnen je kijkervaring beïnvloeden, wat niet echt leuk is. Ik raad je aan om deze film te kijken als je in ieder geval A New Hope hebt gezien, want dan snap je ook het einde van deze film en vind je het bijzonder, én, iets wat heel erg belangrijk is, begrijp je hoe dit universum werkt met de Force, Stormtroopers (nee, dat zijn géén robots) en de Light en Dark side (wat eigenlijk ook bij de Force hoort). Dan kunnen we nu concluderen dat de meeste Star Wars-theorieën er heel vaak heel erg naast zitten. Jammer, maar ook fijn, want dan zijn er geen (onbedoelde) spoilers.

Heb jij Rogue One: A Star Wars Story gezien?