Recensie: Slapende Reuzen (Themis Files #1)

Titel: Slapende Reuzen
Auteur: Sylvain Neuvel
Serie: Themis Files #1
Genre: Science Fiction, Fantasy
Verschenen: 15 mei 2017
Pagina's: 302
Uitgever: Karakter
Originele titel: Sleeping Giants
Bindwijze: Paperback
Prijs: 19,99
Cijfer: 7,0 of 4/5 sterren

Als Rose Franklin op haar nieuwe fietsje vlak bij haar huis in Deadwood, South Dakota rijdt, valt ze plotseling in een enorm gat in de aarde. Ze komt bij op de bodem van een nagenoeg perfect vierkante kuil, waarvan de muren vol staan met ingewikkelde graveringen die licht geven en lijken te pulseren. Maar de brandweermannen die haar komen redden, staren naar een nog vreemder schouwspel: een klein, geschrokken meisje in de palm van een reusachtige metalen hand. 

Een paar weken geleden kreeg ik Slapende Reuzen opgestuurd als recensie-exemplaar van Karakter, dus bedankt! Dit boek leerde ik kennen door BookTube (welk boek leer ik nou weer níét kennen door BookTube?!) en het klonk wel interessant, dus toen ik zag dat Karakter het zou vertalen was ik erg geïnteresseerd (wat eigenlijk ook kwam doordat Rick Riordan - ja, dé Rick Riordan van Percy Jackson - dit boek heeft gelezen). Vlak nadat het boek arriveerde kon ik het helaas niet lezen, omdat mijn studiereis naar Griekenland eraan kwam. Gelukkig ben ik weer terug en heb ik het boek gelezen en tjonge, wat een boek was Slapende Reuzen toch!

Slapende Reuzen gaat over Rose Franklin, die een onderzoek leidt over de reusachtige metalen hand waar ze vroeger in is gevallen. Met behulp van experimenten en soldaten die de experimenten uitvoeren, kom je erachter hoe alles in elkaar zit. Nou ja, soort van. 

Over het verhaal weet ik eerlijk gezegd niet zo wat ik ervan moet vinden. Het is origineel, dat zeker, maar heel erg diep ga je ook niet in het verhaal. Er zijn namelijk nog talloze vragen die ik heb over de reuzen die niet beantwoord zijn, maar misschien komt dat wel in het tweede boek.

Er is één ding waar ik wel heel erg sterk een mening over heb en dat is de manier waarop dit verhaal wordt verteld. Het is heel erg origineel, want bijna het hele verhaal wordt verteld door middel van interviews. Ja, je leest het goed: interviews. De personages worden ondervraagd door een mysterieuze man (ik weet nog steeds niet wie het is en nu vraag ik me af of dat komt doordat het niet gezegd is of doordat ik er overheen heb gelezen) en door hun antwoorden kom je erachter wat er allemaal gebeurd is. Dan zijn er nog audio-opnames en verslagen, maar die zijn sterk in de minderheid vergeleken met de interviews. De interviews waren interessant, dat zeker, maar zorgden ook voor een kloof tussen de personages en mijzelf. Ik kon mij niet in hen inleven, wat eigenlijk best jammer is, gezien het feit dat het boek echt een interessante premisse heeft.  

In principe waren dat de enige dingen waar ik mij aan stoorde: de onbeantwoorde vragen en het niet meevoelen van de personages door de schrijfstijl. Verder is Slapende Reuzen fantastisch en ben ik dan ook erg benieuwd naar het tweede boek. 

Raad ik je aan om dit boek te lezen? Jazeker! Ik zou geen verhaal verwachten met veel details en een geweldige world building, maar als je zin hebt in een nerdy boek (en verwijzingen naar Star Wars en Marvel) die vlot leest en niet al te dik is, is dit hét boek waar je naar zoekt.

Heb jij Slapende Reuzen gelezen?