Recensie: De Naam van de Wind (De Kronieken van Kvothe #1)

Titel: De Naam van de Wind
Auteur: Patrick Rothfuss
Serie: De Kronieken van Kvothe #1
Genre: Epic Fantasy
Verschenen: Juli 2007
Pagina's: 704
Uitgever: Mynx (imprint van Boekerij)
Originele titel: The Name of the Wind
Bindwijze: Paperback
Prijs: 24,95
Cijfer: 8,5 of 5/5 sterren

Kvothe de legende. Befaamd magiër, berucht dief, meestermusicus en moordenaar. Van zijn jeugd met een groep muzikanten, zijn leven als bedelaar, tot de periode waarin hij een leerling was aan de befaamde Universiteit voor Magiërs en Alchemisten, Kvothe vertelt zijn verhaal met humor en gevoel voor tragiek. Zo onthult hij de man achter de legende - een klassieke en overgetelijke held die de lezer vanaf de eerste pagina weet te boeien. De naam van de wind is een debuut van klasse zoals men zelden ziet in de epische fantasy. Rothfuss vertelt het verhaal van Kvothe in de beeldende stijl en met het gevoel voor detail die doen denken aan J.R.R. Tolkien en Robin Hobb, en met de verhalende kracht van Robert Jordan. Rothfuss verweeft dit alles tot een eigen geheel dat van begin tot eind intrigeert en doet wat maar weinig schrijvers kunnen: hij raakt de lezer.

Ik liep een keer door de bibliotheek te dwalen en  ik zat te peinzen of ik Het Spel der Tronen wel of niet ging lenen, toen mijn oog op een paarse rug viel. Mijn hart maakte een sprongetje van geluk, want het was de rug van een boek dat ik al lange tijd wilde lezen. Wat kon ik anders doen dan het boek lenen?

Toen ik eindelijk het boek begon te lezen (ik had namelijk vijf dikke boeken geleend) legde ik hem al snel weer weg. Er waren een boel andere boeken die ik op dat moment wilde lezen. Na drie weken pakte ik De Naam van de Wind weer op. Ik was in tijdnood. Waarom? Ik kon het boek niet langer lenen en ik zou op studiereis gaan, waardoor ik het boek in vijf dagen uit moest krijgen, wat niet ging lukken als ik andere boeken ging lezen (ik had nog maar honderd bladzijdes gelezen). En eindelijk, eindelijk, heb ik De Naam van de Wind uit. Ik ben blij.

Eerder had ik nog nooit een dikke high/epic fantasy boek voor volwassenen gelezen, dus het was niet zo raar dat ik zenuwachtig was. Ik wist namelijk niet of ik zulke boeken wel leuk zou vinden! Gelukkig vond ik dit boek geweldig.

Omdat ik geen vergelijkbaar materiaal heb gelezen kan ik niet zeggen of de wereldopbouw geweldig is of niet. Ergens heb ik gelezen dat dit een uitstekend boek is voor beginnend fantasy-lezers en dat moet ik toegeven. De wereld is helemaal verzonnen, maar er wordt niet teveel gedetailleerde informatie gegeven, waardoor je deze wereld voor je ziet, zonder al die onnodige informatie.

De personages zijn erg verschillend. Sommigen spelen een grote rol in het verhaal, anderen iets minder, maar toch zijn ze allemaal belangrijk. Zonder Auri en Devi zou Kvothe zich niet tot de Kvothe van nu gevormd hebben. Hopelijk is dit begrijpbaar...

De schrijfstijl is erg pakkend. Je wordt onmiddelijk meegesleurd in het verhaal en je kan niet meer loslaten. Dit gebeurde overigens bij mij pas ergens in het midden van het boek.

Wat ik het meest leuke vond aan dit boek is hoe het verhaal verteld wordt. Ik verwachtte dat ik recht in het verhaal werd gezogen en maar mee moest doen. Maar nee, ik had het helemaal fout. De Naam van de Wind wordt verteld. Letterlijk. Kvothe verteld zijn verhaal. Alsof je naast hem komt zitten en meeluistert. Geweldig.

De cover van de Nederlandse vind ik van alle editiets het mooist. Het is zo opvallend, zo paars, zo mooi... Als er posters van deze cover bestonden zou ik ze kopen en daarna zou ik ze in mijn kamer ophangen. Zo mooi vind ik het.

Wat ik jammer vind is dat ik er ongeveer zeker van ben de Nederlandse editie niet te kopen. Vijfentwintig euro voor een paperback?! Nee, sorry, maar dat doe ik niet. Twintig euro vind ik eigenlijk al te veel, maar vijfentwintig...

De Naam van de Wind is een boek dat je ooit in je leven gelezen moet hebben. Het is ook een erg emotioneel boek. Dan bedoel ik niet dat je om dit boek gaat huilen omdat het zo zielig is, maar dat je medelijden krijgt met Kvothe. Tja, ik kan natuurlijk niet zeggen waarom. O, jawel: lees De Naam van de Wind!

Of ik dit boek ga herlezen? Misschien. Ooit.

Heb jij De Naam van de Wind gelezen?