Recensie: City of Bones (The Mortal Instruments #1)

Titel: City of Bones
Auteur: Cassandra Clare
Serie: The Mortal Instruments
Genre: Young Adult, Paranormal, Romance
Verschenen: 27 Maart 2007
Pagina's: 442
Uitgever: Walker Books
Nederlandse titel: Stad van Beenderen
Bindwijze: Paperback
Prijs: 8,99
Cijfer: 7,0 of 4/5 sterren

When fifteen-year-old Clary Fray heads out to the Pandemonium Club in New York City, she hardly expects to witness a murder― much less a murder committed by three teenagers covered with strange tattoos and brandishing bizarre weapons. Then the body disappears into thin air. It's hard to call the police when the murderers are invisible to everyone else and when there is nothing―not even a smear of blood―to show that a boy has died. Or was he a boy?

This is Clary's first meeting with the Shadowhunters, warriors dedicated to ridding the earth of demons. It's also her first encounter with Jace, a Shadowhunter who looks a little like an angel and acts a lot like a jerk. Within twenty-four hours Clary is pulled into Jace's world with a vengeance, when her mother disappears and Clary herself is attacked by a demon. But why would demons be interested in ordinary mundanes like Clary and her mother? And how did Clary suddenly get the Sight? The Shadowhunters would like to know...

Drie jaar geleden maakte ik kennis met de wereld van de Shadowhunters toen ik tijdens een vakantie Stad van Beenderen kocht. Ik las het in een paar dagen uit. Eén jaar later herlas ik het. En nu heb ik het weer gelezen, ditmaal met mijn zusje, terwijl zíj voor het eerst kennis maakt met deze wereld. (Eigenlijk wil ik gewoon dat ze The Dark Artifices leest, maar omdat dat erg verwarrend is vond ik het beter dat ze helemaal bij het begin begon.)  

Ik wist al dat ik een heleboel was vergeten (op dit deel en City of Heavenly Fire na én een beetje van City of Glass), maar ik realiseerde pas dat ik heel veel punten die ik stom vond was vergeten toen ik weer in het verhaal zat. Zo heb ik een ontzettende hekel aan Jace in deze serie (en ook alleen deze serie, in The Dark Artifices is hij oké), Valentine (o mijn god!) en Sebastian (al is het meer omdat hij deze serie zo langdradig maakt). Ook heb ik blijkbaar Raphael uit mijn herinneringen gegooid, want ik was hem gewoon vergeten (wat erg dom is omdat hij in The Bane Chronicles voorkomt die ik onlangs heb gelezen). En wow! Ik was Simons gedrag in dit boek vergeten...

Door mijn fantástische geheugen kon ik wel voor de derde keer genieten van dit verhaal (op het einde na, dan) en de tv-serie-versie uit mijn hoofd gooien (de film kan ik toch al niet meer herinneren). Wat is dat verfrissend, zeg. Het is eigenlijk net zoals Percy Jackson. Ik herinner amper waar de boeken over gaan door de absoluut prachtige verfilmingen. Kuch kuch. 

City of Bones had beter gekunt (qua verhaal), maar dat vind ik niet erg, omdat Lady Midnight en Lord of Shadows er anders niet aan hadden kunnen tippen. Clary en Jace zijn toch nooit mijn favoriete personages geweest, dus wat zit ik te klagen? Mijn mening over The Mortal Instruments is overigens hetzelfde gebleven als eerst: de personages zijn geweldig, maar het verhaal niet zo. Hier bedoel ik de eerste vijf boeken mee, want City of Heavenly Fire was hemels. Haha.

Raad ik je aan om deze serie te lezen? Eigenlijk raad ik je meer aan om The Dark Artifices te lezen, maar dat is erg verwarrend als je The Mortal Instruments en The Infernal Devices niet hebt gelezen (en eigenlijk ook Tales from the Shadowhunter Academy). O, wat haat ik dit. Waarom moet alles nou toch om geld draaien?

Heb jij City of Bones gelezen?