Recensie: Alice in Wonderland & in Spiegelland

Titel: Alice in Wonderland & in Spiegelland

Auteur: Lewis Carroll

Verschenen: 1 december 2014

Pagina's: 384

Uitgever: Gottmer

Originele titel: Alice in Wonderland & Through the Looking-Glass

Illustraties: Floor Rieder 

Bindwijze: Hardcover

Prijs: 24,95

Cijfer: 6,5 of 3/5 sterren

Toen ik dit boek voor het eerst zag in de boekwinkel, had ik zin om het te kopen en te lezen. De cover sprak mij onmiddelijk aan en ik had Alice in Wonderland nog nooit gelezen. Dat was in begin december 2014. Een jaar later kreeg mijn zusje dit boek voor kerst. Een maand later mocht ik het van haar lezen. En dat deed ik.

Als eerste, de schrijfstijl. Het boek is op een makkelijke manier geschreven, waardoor je het boek snel uit kunt hebben. Ik las pagina na pagina en binnen een dag had ik het uit. Ik ergerde me niet echt aan de schrijfstijl (het mag niet te moeilijk zijn, omdat dit een uitgave is voor kinderen), maar meer aan het verhaal. Daar gaan we nu mee verder.

Alice in Wonderland gaat eigenlijk over Alice die in Wonderland terecht komt. Ze is iets van zeven jaar oud. Daardoor droomt ze nog al levendig en speelt het hele verhaal zich af in een droom. Dromen zijn nog al bekend om de rare dingen die erin gebeuren. Daarom gebeuren ook rare dingen in dit boek.

Op zich vond ik dat idee wel leuk lijken, maar terwijl ik het boek las, ontdekte ik dat ik me daar mateloos aan irriteerde. 

Ik vind het fijn als er een logica in het boek zit. Dingen gebeuren namelijk niet zomaar. Die logica kon ik niet vinden in het boek. Opeens was er dit en opeens was er dat. Ook heeft het boek geen plot. Het is gewoon Alice die door Wonderland heen loopt en allemaal dingen ziet. Dat was het. Als er een opdracht zou zijn geweest had ik dit boek misschien nog wel leuk gevonden. 

Ook irriteerde ik me aan Alice. Ik weet dat ze erg jong is, maar soms wordt ze boos om dingen waarvan ik niet boos zou worden of praat ze veels te veel, waardoor anderen zich beledigd voelen, maar merkt Alice daar niets van. Sorry, maar van zulke personages houd ik niet van.

Ik wil dit boek niet te veel afkraken (het boek is ook meer dan 150 jaar oud, toen was de schrijfstijl ook anders), dus ga ik je vertellen waarom je wel dit boek moet lezen.

Door het hele boek heen zijn er dialogen (duh), maar gaan die vaak over de normaalste zaken. Zo wordt er bijvoorbeeld commentaar gegeven op bepaalde uitdrukkingen, waardoor je daarover gaat nadenken en erachter komt dat die uitdrukking eigenlijk helemaal nergens op slaat. Deze dingen kom je dan om de zoveelste bladzijde tegen. Daar heb ik hardop om zitten lachen. Sommige dingen zijn namelijk erg grappig.

Als je veel van rijmpjes houdt, is dit boek perfect. Ik heb minstens tien gedichten gezien die allemaal heel erg raar waren en nergens op sloegen. Ik zou het wel geinig vinden om er eentje uit te printen, in te lijsten, en boven mijn bed te hangen om elke dag daarover te kunnen lachen.

Ten slotte wil ik zeggen dat de illustraties die Floor Rieder erbij heeft gemaakt, heel erg mooi en leuk zijn. Ze geven je een echt beeld op het verhaal en als je even niet weet hoe iets eruit ziet, kijk je even naar het plaatje en boem! Je weet het weer. Wat ik ook bijzonder vind is dat het hele boek maar vier verschillende kleuren heeft. Ook de illustraties. Verder is er geen andere kleur te bekennen. Dat je het boek moet omdraaien om Alice in Spiegelland te lezen vond ik ook heel leuk. Zulke boeken komen namelijk niet vaak voor. 

Of ik je aanraad om dit boek te kopen en/of te lezen? Jazeker. Het enige wat voor die 3 sterren heeft gezorgd is omdat ik het verhaal niet logisch vind, maar voor de rest is het hele boek heel erg tof. Als het boek je toch niet iets lijkt, het staat wel mooi in je kast. En o ja, voor de mensen die niet zo van dikke boeken houden, het boek is van stevig papier gemaakt, dus lijkt het dikker dan het eigenlijk is. Misschien is 25 euro een beetje prijzig, maar om zulk kwaliteit papier te hebben...