Recensie: Heer van de Vliegen

Titel: Heer van de Vliegen
Auteur: William Golding
Genre: Young Adult
Verschenen: 17 september 1954
Pagina's: 232
Uitgever: Nederland Leest
Originele titel: Lord of the Flies
Bindwijze: Paperback
Prijs: 15,00
Cijfer: 7,0 of 4/5 sterren

Heer van de vliegen schept een even pijnlijk als treffend beeld van een groep schooljongens die, na te zijn neergestort op een onbewoond eiland, met elkaar moeten samenwerken om te overleven, maar die daar jammerlijk in falen. Eerst leidt de charismatische Ralph de troep, maar al spoedig wordt hij uitgedaagd door Jack Merridew.

De strijd tussen Ralph en Jack overvleugelt de strijd om het bestaan en eindigt algauw in barbaars gedrag.

Heer van de vliegen is een baanbrekende roman die op schrijnende wijze de dunne scheidslijnen tussen ‘goed’ en ‘kwaad’ en tussen ‘beschaving’ en ‘verwildering’ laat zien.

Vorig jaar kreeg ik van de bibliotheek Heer van de Vliegen cadeau, wat onderdeel was van een van de drie boeken die Nederland Leest in 2016 had gekozen. Dit boek wilde ik al een hele tijd lezen, al sinds ik Gone van Michael Grant heb gelezen, omdat mijn vader zei dat Heer van de Vliegen er heel erg op leek (of eigenlijk andersom, aangezien dit boek veel ouder is dan Gone). En nu heb ik het eindelijk gelezen.

Het verhaal is erg interessant, omdat het over een groepje kinderen gaat die moeten zien te overleven op een onbewoond eiland. Daarachter schuilt natuurlijk ook nog een diepere betekenis (dit is tenslotte een klassieker en klassiekers hebben altijd wel een dieper liggende betekenis), maar af en toe begreep ik niet wat het precies moest voorstellen (de heer van de vliegen zelf, bijvoorbeeld. Wat moet die zwijnenkop nou weer voorstellen? God? Satan?).

Hoewel het verhaal interessant was, duurde het wel heeeeeeeeel erg lang voordat de spanning kwam. Eerst is de introductie, van ongeveer één hoofdstuk, en dan zit er een hele lange middelstuk, tot het einde, waar alle actie zit. En tjonge, dat einde. Dat EINDE.

De schrijfstijl was erg fijn, waardoor het niet zo moeilijk was om in het verhaal te komen. Het verhaal maakte het eigenlijk moeilijk, maar dat heb ik al uitgelegd. Dus als je twijfelt of je dit boek wel of niet moet lezen, ik zeg van wel want: 1. het is dun. 2. de schrijfstijl is niet moeilijk. 3. het is een klassieker, dus dan heb je het gelezen.

Stiekem raad ik je aan om gewoon Gone te lezen en niet Heer van de Vliegen, maar niet doorvertellen, hoor!

Heb jij Heer van de Vliegen gelezen?