Recensie: Timeless (Transcend Time #2)
Auteur: Michelle Madow
Serie: Transcend Time #2
Genre: Romance, Fantasy, Young Adult
Verschenen: 14 November 2012
Pagina's: 230
Uitgever: Dreamscape Publishing
Bindwijze: Paperback
Prijs: $9,99
Cijfer: 3,0 of 2/5 sterren
IT'S A RACE AGAINST TIME.
In Remembrance, Lizzie and Drew changed the course of fate so they could be together.
In Vengeance, Chelsea set fate back on its original, deadly path.
Now, strange things keep happening to Lizzie. Things that are omens of darkness to come. A curse has doomed her to die an early death, just as she did in her past life. To make matters worse, even if she can figure out who cast the curse, it's irreversible. There's only one option left for her to save herself. It's crazier than anything she's heard yet, and to do it, she'll need Drew and Chelsea's help.
Because to make things right, they must go back in time to when it all began... and Lizzie discovers that the final events in her past life were more sinister than she ever imagined.
Voorlopig is dit het laatste boek van Michelle Madow waar een recensie van komt en die ik dus heb gelezen. Ook dit boek kreeg ik toegestuurd als recensie-exemplaar van de schrijfster zelf, dus ik bedank haar ontzettend, ondanks dat mijn cijfer niet echt hoog is. Waarom ik Timeless maar twee sterren geef? Dat leg ik even uit.
Het eerste boek, Remembrance, las ik vorig jaar, waar ik toen ontzettend van genoot en op dat moment vijf sterren gaf. Hier heb ik het ook over gehad in mijn recensie van Vengeance, deel 1.5. Op dit moment snap ik niet waarom ik deze serie zoveel sterren heb gegeven, want om eerlijk te zijn? Het is ontzettend cliché.
Tussen Drew en Lizzie zat helemaal geen chemie. Michelle schrijft wel vaker verhalen met instalove (Ahem, The Prophecy of Shadows). Maar goed. Die chemie. Die mist dus. Als ik je vertel dat het hele verhaal om die romantiek draait snap je wel waarom deze serie bij mij niet meer in de smaak valt. Misschien was ik vroeger minder kieskeurig en vond ik alle boeken wel goed. Nu kan ik dat niet meer en belandt Timeless onderop de stapel om nooit meer gelezen te worden.
Niet alleen miste ik de chemie, ook Lizzie had helemaal geen persoonlijkheid. Ze leek in Chelsea te zijn veranderd. Want beide meisjes zeiden letterlijk dit: 'Drew is van mij! Hij houdt van mij en ik houd van hem, dus hij hoort bij mij!' Sorry hoor, maar wat is dit? Mensen horen niet op deze manier behandeld te worden. Het deed mij denken aan twee kleuters die met elkaar zaten te ruzieën om een knuffeldier.
Daarnaast hadden Lizzie en Drew een hele irritante manier om 'I love you' te zeggen. In plaats van 'Okay?' 'Okay.' (The Fault in Our Stars) zeiden ze de hele tijd 'I love you, always and forever.' DE HELE TIJD. Ik werd knettergek van die twee. 'I love you, always and forever.' Argh! Vooral die laatste drie woorden maken mij geïrriteerd. Wat always and forever? Jullie gaan ook dood hoor. En maken ruzie. Nee, dank je, geen ge-always and forever.
O, en nog iets over Lizzie. Als ze bijvoorbeeld een drankje kreeg om in haar moeders thee te doen zodat Lizzie haar zin kreeg en op het punt stond het erin te gooien, begon Lizzie dit te denken: 'Zou ik het wel doen? Het voelt niet goed om tegen mam te liegen...' Dan zit ik zo van: 'OMG Lizzie je hebt met dit plan ingestemd, dus waarom ga je nú pas twijfelen?! En natuurlijk voelt het niet goed om te liegen tegen je moeder, maar het moet dus twijfel niet! O, en je hoeft me ook niet tienduizend keer eraan te herinneren dat je het niet fijn vind om tegen je moeder te liegen!'
Dus ja, ze maakte mij ontzettend boos.
Verder kwam ik niet in het verhaal, dus las ik het hele boek met tegenzin (ik moest het wel lezen, omdat het een recensie-exemplaar was), wat dus door de personages kwam, het verhaal (ontzettend cliché, niet bijzonder en saai) en de schrijfstijl. Die is nog het ergst. Sinds dit boek verklaar ik officieel dat ik geen fan ben van Michelle's schrijfstijl. Het is slecht, ontzettend kinderachtig en zó makkelijk dat ik geen zin meer heb om het te lezen. En een slechte schrijfstijl en een slecht verhaal gaan samen niet echt goed.
Gelukkig dat dit het laatste boek in deze serie is, want ik zou nooit verder hebben gelezen. Ik raad deze serie ook níét aan, omdat je één, de tijd vergooit en twee, je geld weggooit. De cover is ook niet echt mooi, dus daar zou ik het ook niet voor doen. Dus nee, Transcend Time is geen serie die ik aanraad.
Heb jij Timeless gelezen?
Tussen Drew en Lizzie zat helemaal geen chemie. Michelle schrijft wel vaker verhalen met instalove (Ahem, The Prophecy of Shadows). Maar goed. Die chemie. Die mist dus. Als ik je vertel dat het hele verhaal om die romantiek draait snap je wel waarom deze serie bij mij niet meer in de smaak valt. Misschien was ik vroeger minder kieskeurig en vond ik alle boeken wel goed. Nu kan ik dat niet meer en belandt Timeless onderop de stapel om nooit meer gelezen te worden.
Niet alleen miste ik de chemie, ook Lizzie had helemaal geen persoonlijkheid. Ze leek in Chelsea te zijn veranderd. Want beide meisjes zeiden letterlijk dit: 'Drew is van mij! Hij houdt van mij en ik houd van hem, dus hij hoort bij mij!' Sorry hoor, maar wat is dit? Mensen horen niet op deze manier behandeld te worden. Het deed mij denken aan twee kleuters die met elkaar zaten te ruzieën om een knuffeldier.
Daarnaast hadden Lizzie en Drew een hele irritante manier om 'I love you' te zeggen. In plaats van 'Okay?' 'Okay.' (The Fault in Our Stars) zeiden ze de hele tijd 'I love you, always and forever.' DE HELE TIJD. Ik werd knettergek van die twee. 'I love you, always and forever.' Argh! Vooral die laatste drie woorden maken mij geïrriteerd. Wat always and forever? Jullie gaan ook dood hoor. En maken ruzie. Nee, dank je, geen ge-always and forever.
O, en nog iets over Lizzie. Als ze bijvoorbeeld een drankje kreeg om in haar moeders thee te doen zodat Lizzie haar zin kreeg en op het punt stond het erin te gooien, begon Lizzie dit te denken: 'Zou ik het wel doen? Het voelt niet goed om tegen mam te liegen...' Dan zit ik zo van: 'OMG Lizzie je hebt met dit plan ingestemd, dus waarom ga je nú pas twijfelen?! En natuurlijk voelt het niet goed om te liegen tegen je moeder, maar het moet dus twijfel niet! O, en je hoeft me ook niet tienduizend keer eraan te herinneren dat je het niet fijn vind om tegen je moeder te liegen!'
Dus ja, ze maakte mij ontzettend boos.
Verder kwam ik niet in het verhaal, dus las ik het hele boek met tegenzin (ik moest het wel lezen, omdat het een recensie-exemplaar was), wat dus door de personages kwam, het verhaal (ontzettend cliché, niet bijzonder en saai) en de schrijfstijl. Die is nog het ergst. Sinds dit boek verklaar ik officieel dat ik geen fan ben van Michelle's schrijfstijl. Het is slecht, ontzettend kinderachtig en zó makkelijk dat ik geen zin meer heb om het te lezen. En een slechte schrijfstijl en een slecht verhaal gaan samen niet echt goed.
Gelukkig dat dit het laatste boek in deze serie is, want ik zou nooit verder hebben gelezen. Ik raad deze serie ook níét aan, omdat je één, de tijd vergooit en twee, je geld weggooit. De cover is ook niet echt mooi, dus daar zou ik het ook niet voor doen. Dus nee, Transcend Time is geen serie die ik aanraad.
Heb jij Timeless gelezen?
Reacties
Een reactie posten