Recensie: Bloedband (Blood of Eden #2)



Titel: Bloedband
Auteur: Julie Kagawa
Serie: Blood of Eden #2
Verschenen: 29 september 2015
Pagina's: 464
Uitgever: Harper Collins
Originele titel: The Eternity Cure
Bindwijze: Paperback
Prijs: 15,00
Cijfer: 8 of 5/5 sterren

Omdat dit het tweede deel is kan ik hier niet zeggen waar het over gaat, omdat ik niet wil dat iemand dit leest zonder het boek te hebben gelezen en dus gespoiled wordt. Mijn recensie is ook spoilerloos, maar dat probeer ik altijd te doen. 

Het duurde een tijdje totdat ik weer zin had om het verhaal verder op te pakken (van boek 1 naar boek 2). Opzich is het verhaal niet zwaar zoals boeken over zelfmoord, maar kan ik ook niet zeggen dat deze boeken erg luchtig zijn. Er gebeuren namelijk veel dingen die erg hard aankomen. Bijna ieder Julie Kagawa-boek eindigt altijd met een afschuwelijk einde (een cliffhanger), dus ik was niet verbaasd toen het einde van dit boek erg zwaar was. Het heeft een diepe indruk op mij achtergelaten. Wat dat einde precies is kan ik niet zeggen, maar het was in ieder geval vreselijk. Of het positief of negatief is zeg ik niet, maar het is één van de redenen waarom ik het boek vijf sterren heb gegeven (die sterren bepaal ik overigens altijd op "gevoel", direct nadat ik het boek heb uitgelezen). 

Veel over het verhaal kan ik niet zeggen. Wel dat ik had verwacht dat dit deel iets minder zou zijn dan deel 1, omdat bij de meeste series dat meestal zo is, maar vreemd genoeg heb ik heel erg "genoten" van dit boek. Ik kon het nadat ik in het verhaal kwam ook niet meer wegleggen en heb het tot diep in de nacht zitten lezen. Dit boek is serieus echt heel goed!

Het enige wat ik me afvraag is of ik deze serie wel goed vind. Ik heb namelijk De Iron Fey gelezen met een goede indruk en het gevoel dat het één van mijn favoriete series was, maar toen ik ze herlas duurde het maanden voordat ik ze uit had. Zal ik deze boeken voor de tweede keer net zo snel lezen als ik nu deed?

Wat ik erg bijzonder vind is dat Julie een heel nieuw soort vampier heeft "uitgevonden".  Ze glinsteren niet en hebben geen rode of gouden ogen, maar hebben een heel eigen systeem in hun wereld en hun eigen regels van overleven en waar ze tegen kunnen en niet. Het romantische gedeelte van het verhaal is niet echt origineel, maar ja, er zijn niet zo veel mogelijkheden, toch?

In veel boeken zie ik plottwists al van verre aankomen, maar ik moet toegeven dat ik meerdere keren verrast ben geweest door het verhaal of door de plottwist. In ieder geval twee keer. Ik zag ze echt niet aankomen. Waarschijnlijk lette ik niet zo veel op of dacht ik te veel na over wat er net in het verhaal was gebeurd.

Als je Onsterfelijk (Blood of Eden #1) hebt gelezen en je twijfelt of je Bloedband ook wilt lezen of niet, ik zeg: vooral doen! Ik dacht ook dat Bloedband meh zou zijn, maar het is precies het tegenovergestelde! En voor degenen die Onsterfelijk niet hebt gelezen en van boeken over vampiers houden of gewoon niet weten wat ze moeten lezen, ik raad deze trilogie aan! De covers zijn mooi, dus als je het verhaal niet echt leuk vind kun je altijd nog deze boeken showen op je boekenplank. 

Reacties

Populaire posts