Recensie: Oog om Oog

Titel: Oog om Oog
Auteur: Buddy Tegenbosch
Verschenen: Oktober 2015
Pagina's: 304
Uitgever: Van Goor
Bindwijze: Paperback
Prijs: 16,99
Cijfer: 7,5 of 4/5 sterren







Al vanaf de basisschool hoort Jaap-Jan er niet bij. Hij weet wat daarvan de reden is en die reden heeft een naam: Ivar. Door de sadistische spelletjes van Ivar leeft Jaap-Jan elke dag in angst. 

Maar wanneer hij achttien is, neemt hij een besluit: vanaf nu gaat alles anders. Hij verhuist, gaat op kamers en begint aan een studie psychologie.

Tot zijn verbazing maakt hij snel vrienden, komt hij op een fantastische plek te wonen en wordt hij barman in de grootste club van de stad. Jaap-Jan, inmiddels JJ voor zijn vrienden, heeft het prima naar zijn zin. Totdat op een avond een oude bekende de club binnenkomt: Ivar. Voor de tweede keer neem JJ een besluit, ditmaal met verstrekkende vervolgen.

Ik had dit boek meerdere keren voorbij zien komen op het internet, maar ook in de boekhandel. Ik heb nooit echt zin gehad om boeken van Nederlandse schrijvers te lezen, maar toen ik Oog om Oog in de bibliotheek zag wist ik onmiddelijk dat ik dit boek zou lenen en lezen. Waarom? Ik had heel erg goede dingen gehoord (van bloggers en ook van de verkopers van Boekhandel Stevens, die moet je altijd vertrouwen), dus ik dacht: waarom niet?

De schrijfstijl was niet zo bijzonder en wat er in het begin van het verhaal gebeurde ook niet, maar naarmate ik verder kwam, wilde ik steeds meer weten en ook dus steeds meer lezen. Dit had ik echt niet verwacht, omdat dit een origineel Nederlands boek is.

De onderwerpen die in dit boek besproken worden zijn erg zwaar en ook erg moeilijk om over te praten. Daarom vind ik het heel bijzonder dat Buddy Tegenbosch heeft besloten om hier een boek over te schrijven. Pokerface heb ik niet gelezen en weet ik dus niet of daarin ook zulke onderwerpen aan bod komen.

De personages uit Oog om Oog kom je niet heel erg goed te kennen. Ik weet alleen maar hoe ze heten, wat hun hobby's zijn en wat ze in het verhaal hebben gedaan. Voor de rest niets. Niets! Zijn ze grappig of juist heel serieus, zijn het geeks of gewoon mensen die niets anders doen dan zich vervelen? Ik weet het niet. Ik weet helemaal niets over hen. De personages hadden beter uitgewerkt kunnen worden. Er zijn namelijk maar twee personages die je echt leert kennen. JJ natuurlijk, maar ook Ivar.

Hetgene wat ik het meest teleurstellend vind is de cover. Ik bedoel, wat zie je als je naar de cover kijkt? Een oog. Maar wat betekent dat oog? Geen idee. Dat er iemand altijd naar je zit te kijken? Iemand die boos is? Precies. Het is moeilijk om te raden waar het verhaal over gaat door alleen naar de cover te kijken. Ook de titel is erg vaag. Ik heb nog steeds geen idee waarom het Oog om Oog heet. Wat betekent het trouwens? Oké, ik denk dat ik, nu ik na zit te denken over de titel en de cover, wel ongeveer weet wat ze betekenen, maar als onbekende is het moeilijk om te zeggen of het boek je leuk lijkt of niet.

Ik raad je aan om dit boek te lezen. Als je een fan bent van boeken van Nederlandse schrijvers, maar ook als je dat niet bent (zoals ik). Ik bedoel hier niet mee dat je alle boeken van alle Nederlandse schrijvers moet lezen, want dat ga ik ook niet doen, maar gewoon, als test om te kijken of dit boek je iets lijkt.
Bij mijn andere recensies had ik erover dat als je het verhaal niet zo leuk vond, je toch het boek kon showen op je plank. Bij deze kan dat helaas niet. Niet dat de cover echt slecht is, maar mooi is het in ieder geval niet.

Wat kan ik nog meer over dit boek zeggen? Niet echt veel meer. Probeer gewoon dit boek te lezen, hoe lelijk je de cover ook vindt. O, en ik moet erbij zeggen dat dit een thriller is en geen contemporary of zo.