Recensie: Pindakaas en Sushi (Pindakaas en Sushi #1)

Titel: Pindakaas en Sushi
Auteur: Roderick Leeuwenhart
Serie: Pindakaas en Sushi #1
Genre: Young Adult
Verschenen: 16 juni 2014
Pagina's: 172
Uitgever: Leeuwenhart
Bindwijze: Hardcover
Prijs: 18,95
Cijfer: 5,0 of 3/5 sterren

Marle ziet het helemáál niet zitten om een weekend lang omringd te worden door otaku – fans van Japan. Ze is door haar vriendinnen meegesleurd naar een animeconventie en stiekem op zoek naar een schokkend schrijfonderwerp. Dan ontmoet ze een mysterieuze ridder die haar de wonderen van het festival toont – maar ze raakt hem op slag weer kwijt! Marle duikt dieper en dieper in de zee van chaos en cosplayers. Zal ze de ridder terugvinden voordat het weekend om is? Een lang geleden weggestopte kant van haar komt naar boven.

Tja. Dat is alles wat ik kan zeggen over dit boek, als het in één woord moet. Laten we even bij het begin beginnen. Ik leerde dit boek kennen in 2014 toen het net uitkwam, omdat ik net een account op Hebban had aangemaakt en dit boek bij de winacties zag. Zo'n bijzondere titel was ik nooit eerder tegengekomen, dus ik onthield het. Een paar weken geleden kwam mijn zusje met dit boek aanzeulen omdat ze het voor school moest lezen. Aangezien ik dit boek kende, wilde ik het graag lezen, dus las ik het en zijn we nu hier.

Pindakaas en Sushi oogt op het eerste gezicht erg geeky. Het speelt tenslotte af op een conventie. Nee, niet zomaar een conventie, maar een japanconventie. Ik weet niet welke hier mee wordt bedoeld, maar ik neem aan dat het iedere conventie kan zijn.

En daar komen we al bij het eerste punt wat mij tegenviel. Omdat dit boek wordt bestempelt als geeky, werd ik teleurgesteld toen er nauwelijks verwijzingen waren naar fandoms. Af en toe werd er Avatar of zo genoemd, maar verder? Niets.

Ook gebeurdt er ontzettend veel in het verhaal, dat het meer lijkt alsof dit boek wilde vertellen waaruit een conventie precies bestaat en daar een heleboel onderwerpen aan wil toevoegen, waardoor een realistisch verhaal veranderde in een onrealistische verhaal. (Dat Esther moment? Of hoe ze ook heet.) Er is een hoofddoel, namelijk het terugvinden van de ridder, maar dat gevoel heb ik niet echt gekregen, wat de achterflap wel zegt met de laatste zin. 'Zal ze de ridder terugvinden voordat het weekend om is?' Natuurlijk zocht Marle hem wel, maar op de meest creepy wijzes die er maar te verzinnen zijn. Ze is gewoon een obsessieve stalker geworden.

Een laatste ding waar ik mij aan stoorde waren Marle en de ridder. Als eerste de ridder dan maar. De ridder wordt op een redelijke wijze geïntroduceerd, maar hoe Marle zo geobseerd door hem raakt blijf ik alsmaar niet snappen. Wacht, hoor ik daar instalove aan de deur kloppen? Volgens mij is dat het!

Marle is het probleem waar ik mij het meeste zorgen over maak. Haar obsessie, maar die heb ik al besproken, en haar geestelijke gezondheid. Wat dat kind wel niet meemaakt! Op een gegeven moment hallucineert ze in een of andere ruimte en dat is gewoon raar? Had dat weggelaten of het hele boek daarover laten gaan, maar niet zomaar ergens in een boek als dit gestopt. Huh.

Ik weet niet of ik wel verder wil gaan met Pindakaas en Sushi 2. Ik denk het eerlijk gezegd niet.

Heb jij Pindakaas en Sushi gelezen?