Recensie: Tirza

Titel: Tirza
Auteur: Arnon Grunberg
Genre: Literature
Verschenen: 19 september 2006
Pagina's: 430
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
Bindwijze: Paperback
Prijs: 9,99
Cijfer: 2,0 of 1/5 sterren

De vrijheid mag lonken, maar liefst niet de hele dag; wanneer de vrijheid uitsluitend tijdens de zomervakantie lonkt, is het leven al zwaar genoeg. Jörgen Hofmeester is vader van twee dochters en werkzaam voor een gerenommeerd bedrijf. Dankzij een uitgekiend financieel beleid woont hij op stand: bandeloosheid leidt tot rampen. Stilstand is voor Hofmeester de voorwaarde voor liefde en geluk. Loom houdt hij van zijn dochters. Dat zijn echtgenote hem ingeruild heeft voor een jeugdliefde op een woonboot en dat een gedeelte van zijn vermogen is verdwenen door malversaties van merkwaardige groeperingen die de wereldeconomie beheersen, het deert hem niet. Zolang hij maar van zijn kinderen mag houden. Maar op een avond staat zijn echtgenote weer voor de deur. En dan doet een man zijn intrede in het leven van Jörgen Hofmeester, een man die als twee druppels water op Mohammed Atta lijkt.

Iedereen maakt dit wel eens mee: boeken lezen voor school. Toen ik een keer in Haarlem was liepen we langs een tweedehands boekhandel en mijn vader zag dit boek liggen. Omdat hij benieuwd was naar de boeken van Arnon Grunberg (we hadden een keer een tentoonstelling over hem bezocht in het Allard Pierson Museum in Amsterdam. Dat was trouwens niet de reden waarom we naar dat museum gingen) kocht hij dit boek en aangezien het op mijn literatuurlijst stond besloot ik om dit boek ook te lezen.

Ik ben sprakeloos. Verontwaardigd. En ik gruwel. Dat is wat ik van dit boek vind. Ik vind het zo erg dat ik er niet eens over na wíl denken. Iew. Dit boek heeft een indruk op mij achtergelaten dat ik het nooit, maar dan ook nooit meer wil lezen.

Toen ik het begon te lezen dacht ik: 'O, dit lijkt me wel een interessant boek.' Nee. NEE. Iew iew iew.

In principe is het verhaal op zichzelf niet slecht, leest het heel makkelijk (vandaar dat ik het zo snel heb gelezen ondanks die 430 pagina's) en is de opbouw heel erg goed. Echt heel goed. Maar de onderwerpen van waar het over gaat... Iew. Nee. Het was een beetje voorspelbaar. Ik had al ongeveer bedacht wat er zou gebeuren (het flitste even in mijn hoofd), maar ik stopte het weg omdat het geen goede gedachten zijn. En toch... Nee...

Raad ik je aan om dit boek te lezen? Het eerste wat in mij opkomt is nee, maar aangezien het literatuur is en het eigenlijk een best wel interessant boek is om over te discussiëren zeg ik ja. Ja, lees dit boek voor school, of voor een leesclub of voor wat dan ook en praat erover, want dit is echt een boek waar je over kunt praten.

Of ik nog iets anders ga lezen van Arnon Grunberg? Nee, waarschijnlijk niet. Ik gruwel nog steeds van dit boek en ik krijg er nog steeds de rillingen van. O, nog één ding: lees dit boek niet als je te jong bent, want you will be scarred for LIFE.

Heb jij Tirza gelezen?