Waar schrijvers doorheen moeten

Misschien raakte je door de titel van deze blogpost in de war, dus ik zeg het nog een keer: ik ben (nog) geen schrijver (van een boek).

Er zijn talloze series en spin-offs en nog meer series door een boel schrijvers. Maar een paar dingen hebben ze gemeen. Die dingen heb ik hier opgeschreven. Hopelijk zijn ze erg herkenbaar.

Argh waarom moet ik steeds over deze wereld/personages schrijven?!

Het zat worden van een personage of wereld

Je kent vast wel Rick Riordan, of nog bekender, J.K. Rowling, maar in dit geval ik Rick Riordan een beter voorbeeld.
Ongeveer tien jaar geleden schreef hij het eerste boek in de Percy Jackson-serie. Ondertussen heeft hij al meer dan twintig boeken op zijn naam staan. Wat is daar bijzonder aan? Dat hij iets van twintig boeken heeft die in dezelfde wereld afspelen. Ik ben er honder procent zeker van dat hij soms denkt: "Had ik Percy nou niet verzonnen, dan zat ik nu niet met deze wereld waar ik ieder jaar twee boeken over moet schrijven. Ga weg wereld! Mijn goden, waarom heb ik jou verzonnen?!"
Ook Cassandra Clare is een goed voorbeeld. Zij kan Magnus Bane bijvoorbeeld nooit meer laten verdwijnen.

Had ik het nou anders laten lopen...

Spijt hebben wat je in een eerdere boek hebt laten gebeuren

Soms heb je als schrijver een personage laten sterven in een boek en denk je in een vervolg: "Waarom is hij nu dood?! Deze rol is precies voor hem geknipt!" *zucht* "Ik zal dan maar een nieuwe personage moeten verzinnen."
Maar ook dit: "Zij had niet met hem moeten trouwen! Hij kan haar nooit gelukkig hebben gemaakt! Stom stom stom. Waarom vond ik dat toen een goed idee?!"

OMG ik loop duizende woorden achter op schema!

Geen zin om te schrijven. En dan? Tja, achterstand krijgen...

Als schrijver heb je soms geen zin om te schrijven, want tja, soms wil je gewoon even iets anders doen. Maar van één dag overslaan komt er weer één, en weer één, totdat je geen zin meer hebt in het schrijven en het verhaal ergens in een hoekje stopt. En dan net vóór de deadline raak je in paniek en wens je dat je gewoon verder was gegaan met schrijven en geen dagje had "vrijgenomen".

Inspiratieloos zijn AKA writer's block

De frustrerendste tijd die een schrijver kan hebben

Je staart uren naar het scherm, naar de cursor die de hele tijd blijft knipperen. Je gedachten zijn een groot wit vel. Kortom, je hebt geen flauw idee hoe het verhaal verder moet. Oké, je weet misschien wel hoe het verhaal gaat eindigen, maar tussen de plek waar je personage nu zit en het einde? Nope, geen idee.
Het liefst wens je dat je geen schrijver was geweest en gewoon een normale kantoorbaan had.
Misschien kun je gewoon even een paar dagen vrij nemen en dan weer verder gaan? Want tja, stressen heeft ook niet veel zin als je niets kan bedenken.

Nee, dat mag niet zo gebeuren, dan lijkt het te veel op [boek]!

Vinden dat je verhaal gewoon De Hongerspelen 2.0 is

Af en toe kijk je terug naar je verhaal waar je nog steeds in bezig bent en realiseer je dat het te veel lijkt op een boek dat al bestaat. Je besluit om je verhaal te veranderen, maar komt er dan achter dat het weer lijkt op een ander boek. Help! Wat moet je doen?
Je had je verhaal niet moeten veranderen, in het begin. Het verhaal is jouw verhaal en niet die van een ander. Oké, misschien lijkt het op De Hongerspelen, maar dat betekent niet dat het De Hongerspelen ís. Jouw verhaal heeft andere personages, een andere wereld, een andere verhaallijn.
Twijfel niet aan je verhaal!

Komen deze dingen je bekend voor?