Evenement: Concert Imagine Dragons

Op vrijdag 5 februari was het zover: ik ging naar het concert van Imagine Dragons!

Vorig jaar kocht ik een paar weken na de start van de kaartverkoop van de Smoke + Mirrors Tour van Imagine Dragons kaartjes voor de hele familie (mijn ouders, zusje en ik. Trouwens, mijn vader betaalde).
Op dat moment, moet ik heel erg eerlijk toegeven, had ik maar vijf liedjes van hen gehoord. Namelijk Radioactive, Demons, On Top of the World, It's Time en I bet my Life. Voor de rest kende ik helemaal niets. Toch was ik overtuigd dat ik naar hun concert moest en niet veel later had ik de kaartjes in mijn handen.



Het eerste wat ik deed was Night Visions bestellen, hun eerste album. Nadat ik alle liedjes kende, vlak voor de zomvervakantie, ging ik op vakantie naar Taiwan en hé, ik zag Smoke + Mirrors in een winkel liggen! Het was de Asia Tour-editie, wat betekende dat het de speciale editie was van de album en ook nog een set postkaarten had. Mijn dag kon niet meer stuk. Het enige wat minder was, was dat ik in Taiwan geen CD-speler had en dus moest wachten tot ik terug was in Nederland. Die dagen waren afschuwelijk. Had ik eindelijk Smoke + Mirrors, kon ik het niet luisteren!

Terug in Nederland duurde het niet zo lang tot ik alle liedjes kende en bleef er maar één ding over dat ik moest doen: wachten op 5 februari 2016.

Mijn zusje was helemaal hyper op 1 februari en begon af te tellen, net zoals ze deed bij Ellie Goulding, waar ze ook heen ging, één week vóór dit concert. Ik had zoiets van: "O, deze week is het Imagine Dragons-tijd." en voor de rest leek het alsof ik helemaal niet naar een concert ging.

Eindelijk was het 5 februari, maar leek het toch alsof het mij helemaal niets kon schelen. Het was net alsof ik een presentatie voor de klas had: ik werd pas zenuwachtig op het moment dat ik moest presenteren.

Rond zeven uur liep ik naar de Ziggo Dome en keek ik nieuwschierig om me heen. Ik was daar nooit eerder geweest (en had nog nooit eerder een concert meegemaakt, dit was mijn eerste) en kreeg zo'n gevoel dat het een bioscoop was, alleen met veel meer mensen en een veel grotere zaal zonder scherm.

Voordat ik mijn stoel opzocht (ik had een kaartje van de zitplaatsen) snuffelde ik nog even rond bij het kraampje dat Imagine Dragons-merch verkocht. De t-shirts waren nogal duur (35 euro per stuk!), dus kocht ik een poster (die op dit moment nog steeds opgerold is. Ik moet nog een plaatsje zoeken op mijn muur).

In de zaal was het nog erg rustig en wachtte ik totdat Sunset Sons kwam optreden. Dit was het voorprogramma. Thuis had ik helemaal geen liedjes van hen geluisterd, dus zat ik daar maar wat te luisteren en probeerde ik te raden welk bandlid de basgitaar en de gitaar was. Daar deed ik serieus twintig minuten over.

Na Sunset Sons, wat overigens best wel goed had geklonken, was er een pauze van een halfuur. Als een Star Wars-fan vond ik het geweldig dat de TV's naast het podium een advertentie lieten zien van de Lego Star Wars game.

Opeens gingen de lichten in de zaal uit en was het meteen stil: het concert ging beginnen. Onmiddelijk verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Ik had er heel veel zin in! Ook werd ik zenuwachtig, om de een of andere reden.

Zoals ik had verwacht begon Imagine Dragons met Shots. Het klonk gewoon precies hetzelfde als de opgenomen versie!

Na dit lied zei Dan (de zanger) dat hij ons (de fans) bedankte en ik kon het niet laten dat de tranen in mijn ooghoeken opwelden.

De rest van het concert was geweldig. Ik hoorde zelfs mijn lievelingslied (van Imagine Dragons, want ik heb er heel veel) Second Chances, terwijl ik dat helemaal niet had verwacht, omdat het een extra is en alleen op de special edition van Smoke + Mirrors staat (en natuurlijk ook op iTunes). Dan haalde een grap uit (en kon toen eventjes niet meer beginnen met zingen van het lachen) en bij ieder lied werd ik blij (wat betekende dat ik na ieder lied nog blijer was).

Het einde kwam te snel, vond ik. Ik had liever gewild dat het concert nooit was opgehouden, maar ja, dat is natuurlijk onmogelijk.
Stilletjes liet ik mezelf beloven dat ik, als Imagine Dragons weer naar Nederland kwam, ik er weer heen zou gaan. Gewoon, omdat Dan zo goed zingt en ik een grote fan ben van hen. Oké, ook niet zó groot, maar wel groot.

In de auto op weg naar huis maakte ik weer grappen over de band. Imagine Dragons bestaat uit vier leden en heel toevallig heten drie van hen Daniel. Mind blowing.

Imagine Dragons maakt onvergeetbare nummers, de zanger heeft een goede stem die live precies hetzelfde klinkt als op de CD's en de sfeer is geweldig. Ik heb superveel genoten van het concert. Ik kan niet wachten om hun weer te zien (ook al is het nog niet bekend wanneer en waar). Ken je Imagine Dragons nog niet? Luister dan eens naar Radioactive of Demons. Je herkent hen (hopelijk) onmiddelijk. 

Ben jij naar het concert van Imagine Dragons geweest?