Recensie: Vengeance (Transcend Time #1.5)

Titel: Vengeance
Auteur: Michelle Madow
Serie: Transcend Time #1.5
Genre: Romance, Fantasy, Young Adult
Verschenen: 8 december 2011
Pagina's: 72
Uitgever: Dreamscape Publishing
Bindwijze: Paperback
Prijs: $4,99
Cijfer: 6,0 of 3/5 sterren

How far would you go to get revenge?

When Chelsea Givens discovered that her ex-boyfriend Drew dumped her to be with her former best friend Lizzie, she'd never felt so betrayed in her life. Then her new friend Shannon tells her she can help set things right. Chelsea's willing to listen, but what Shannon wants her to believe -- that she shared a past life with Drew -- is impossible. And what she wants her to do to get him back ... well, it's downright crazy.

Could Shannon be telling the truth? And if she is, what lengths will Chelsea go if it means making Lizzie pay?

Find out in Vengeance, the second part of The Transcend Time Saga.


Net zoals de andere boeken van Michelle Madow kreeg ik Vengeance als recensie-exemplaar toegestuurd. Eigenlijk heb ik er een beetje spijt van, want ik heb steeds minder zin om Michelle's boeken te lezen. Niet omdat ze saai zijn, maar omdat de verhalen zo ongelooflijk cliché zijn en ik de schrijfstijl ontzettend irritant vind. Ze zijn te... kinderlijk?

Vorig jaar las ik het eerste deel in deze serie, Remembrance. Op dat moment gaf ik het boek vijf sterren. VIJF. Ik snap niet waarom, want als ik nu terugdenk, zou ik het eerder drie of vier sterren geven. Geen VIJF.

Vengeance is een novelle en gaat over wat er gebeurd tussen Remembrance en Timeless. In tegenstelling tot boek één en twee is de hoofdpersoon niet Lizzie, maar vroegere beste vriendin, Chelsea.

Eigenlijk had ik zin om dit boek maar twee sterren te geven, omdat het verhaal ontzettend saai was (er gebeurde nauwelijks iets in) en omdat ik mij ontzettend irriteerde aan de hoofdpersoon ("Ugh, Drew is van mij! Niet van Lizzie! Hij hoort bij mij!". Ontzettend irritant dus).

Waarom ik dit boek toch drie sterren geef? Het einde was spannend. Dat was het enige wat leuk was. Het einde. En toen was ik blij dat ik het uit had. Maar het einde. Die zorgde ervoor dat ik verder wilde lezen.

Heb je Remembrance gelezen en twijfel je of je verder wil lezen? Van Timeless weet ik het nog niet, maar met Vengeance raad ik in ieder geval niet aan om het te lezen. Je gooit één, je geld weg, omdat het verhaal niet echt iets toevoegd, en twee, je gooit je tijd weg, omdat je dit boek hebt zitten lezen.
Over het verhaal: ik kan het samenvatten in één zin, en die zin is ontzettend niet-spannend. Het zorgt er niet voor dat je het wil lezen. Dus nee, Vengeance is geen aanrader.

Heb jij Vengeance gelezen?