Recensie: De Ijzerstrijder (The Iron Fey: The Call of the Forgotten #3)
Auteur: Julie Kagawa
Serie: The Iron Fey: The Call of the Forgotten #3
Genre: Fantasy, Young Adult
Verschenen: 8 maart 2016
Pagina's: 366
Uitgever: Harper Collins Young Adult
Originele titel: The Iron Warrior
Bindwijze: Paperback
Prijs: 15,00
Cijfer: 7,0 of 4/5 sterren
De Ijzerprins heeft ons allemaal verraden... Hij heeft me vermoord. Maar toen werd ik wakker...
Mijn naam is Ethan Chase, en ik was er bijna geweest nadat mijn neef Keirran zijn zwaard in mijn buik stak. Wonderbaarlijk genoeg heb ik het overleefd, maar blijkbaar heb ik heel wat gemist terwijl ik bewusteloos was. De onzichtbare sluier, die de mensenwereld van de wereld van de fae scheidt, is heel even weggetrokken. Hoewel de mensen maar een glimp van Nimmernimmer hebben opgevangen, brak de pleuris uit! En met alle emoties die dat opriep, kon de Vergeten Koningin haar krachten terugkrijgen. Shit happens...
Nu leidt Keirran het leger van vergeten fae in een opstand tegen de oude rijken van Zomer en Winter. Ik haat die magische rotwereld, maar hier kan ik mijn neef dus echt niet mee weg laten komen! Wat voor regels ik er ook voor moet overtreden, ik zál hem tegenhouden!
Zelfs als dat betekent dat ik moet gaan samenwerken met mijn oude vijanden, de fae...
Een paar jaar geleden maakte ik kennis met deze serie en ik was fan! Totdat ik de boeken herlas, want toen kwam ik er niet meer doorheen. Helaas. Toch ben ik verder gegaan en heb ik de eerste twee boeken gelezen van The Call of the Forgotten, de spin-off-trilogie van The Iron Fey. Dit jaar kwam eindelijk het slotdeel uit, namelijk De Ijzerstrijder. En toen leende ik het bij de bieb.
Ethan Chase is nooit mijn favoriet geweest en om eerlijk te zijn heb ik een grondige hekel aan hem. Hij is gewoon zo onnadenkend en vreselijk irritant. Urgh. Ik kan hem niet uitstaan. Daarnaast vind ik Kenzie ook irritant, omdat ze Ethan cool vind. Tja, zo gaat dat.
Daarom had ik ook niet echt zin om dit boek te lezen, maar dwong ik mijzelf om het toch te doen, want series beëindigen is iets waar ik nooit goed in ben geweest maar wel altijd wil doen.
Het begin ging om deze reden erg moeizaam, wat ook kwam omdat het in onze 'wereld' afspeelde, maar na een tijdje begon het toch te wennen en de tweede helft was ontzettend spannend, dus dat stukje ging als een speer voorbij, omdat het in Nimmernimmer afspeelde!
En zo ontdekte ik dat ik geen afstand wilde nemen van Grimalkin, Puck en de rest van The Iron Fey. Ze waren familie geworden, na zeven boeken.
Het verhaal en vooral het einde lijken heel erg op die van De Ijzerkoningin, maar bleven toch heel origineel. Toch had ik het gevoel dat heel veel dingen niet per se in dit boek hadden gehoeven. Ethans reis om Keirran te verslaan had namelijk veel korter gekund en nu zag het er heel geknutseld uit. Hij reist van hot naar her en dat was helemaal niet nodig.
De Ijzerstrijder is een spectaculair slot en een aanrader als je fan bent van The Iron Fey-serie. Ben je dat niet? Dan raad ik je aan om helemaal niet te beginnen met The Call of the Forgotten, want net zoals de meeste spin-offs lijkt deze serie heel erg op zijn voorganger.
Ondanks dat ik Ethan vreselijk vind, ben ik toch heel blij dat ik dit boek heb gelezen, want één, ik heb een serie uitgelezen, en twee, ik weet eindelijk hoe het verhaal afloopt.
Heb jij De Ijzerstrijder gelezen?
Een paar jaar geleden maakte ik kennis met deze serie en ik was fan! Totdat ik de boeken herlas, want toen kwam ik er niet meer doorheen. Helaas. Toch ben ik verder gegaan en heb ik de eerste twee boeken gelezen van The Call of the Forgotten, de spin-off-trilogie van The Iron Fey. Dit jaar kwam eindelijk het slotdeel uit, namelijk De Ijzerstrijder. En toen leende ik het bij de bieb.
Ethan Chase is nooit mijn favoriet geweest en om eerlijk te zijn heb ik een grondige hekel aan hem. Hij is gewoon zo onnadenkend en vreselijk irritant. Urgh. Ik kan hem niet uitstaan. Daarnaast vind ik Kenzie ook irritant, omdat ze Ethan cool vind. Tja, zo gaat dat.
Daarom had ik ook niet echt zin om dit boek te lezen, maar dwong ik mijzelf om het toch te doen, want series beëindigen is iets waar ik nooit goed in ben geweest maar wel altijd wil doen.
Het begin ging om deze reden erg moeizaam, wat ook kwam omdat het in onze 'wereld' afspeelde, maar na een tijdje begon het toch te wennen en de tweede helft was ontzettend spannend, dus dat stukje ging als een speer voorbij, omdat het in Nimmernimmer afspeelde!
En zo ontdekte ik dat ik geen afstand wilde nemen van Grimalkin, Puck en de rest van The Iron Fey. Ze waren familie geworden, na zeven boeken.
Het verhaal en vooral het einde lijken heel erg op die van De Ijzerkoningin, maar bleven toch heel origineel. Toch had ik het gevoel dat heel veel dingen niet per se in dit boek hadden gehoeven. Ethans reis om Keirran te verslaan had namelijk veel korter gekund en nu zag het er heel geknutseld uit. Hij reist van hot naar her en dat was helemaal niet nodig.
De Ijzerstrijder is een spectaculair slot en een aanrader als je fan bent van The Iron Fey-serie. Ben je dat niet? Dan raad ik je aan om helemaal niet te beginnen met The Call of the Forgotten, want net zoals de meeste spin-offs lijkt deze serie heel erg op zijn voorganger.
Ondanks dat ik Ethan vreselijk vind, ben ik toch heel blij dat ik dit boek heb gelezen, want één, ik heb een serie uitgelezen, en twee, ik weet eindelijk hoe het verhaal afloopt.
Heb jij De Ijzerstrijder gelezen?
Reacties
Een reactie posten