Recensie: Miss Peregrine's Home for Peculiar Children
Regisseur: Tim Burton
Gebaseerd op: De Bijzondere Kinderen van Mevrouw Peregrine van Ransom Riggs
Acteurs: Eva Green, Asa Butterfield, Samuel L. Jackson
Genre: Adventure, Drama, Family
Verschenen: 29 september 2016
Duur: 127 minuten
Cijfer: 7,0 of 4/5 sterren
When Jacob discovers clues to a mystery that spans different worlds and times, he finds a magical place known as Miss Peregrine's Home for Peculiar Children. But the mystery and danger deepen as he gets to know the residents and learns about their special powers... and their powerful enemies. Ultimately, Jacob discovers that only his own special "peculiarity" can save his new friends. (IMDb.com)
Op 29 september was het zover: de film van Miss Peregrine's Home for Peculiar Children was verscheen eindelijk in de bioscoop. Omdat een vriendin en ik eerder dit jaar hadden afgesproken om samen naar deze film te gaan, duurde het niet lang of we zaten in de zaal en was de film begonnen.
Een grote fan van de boeken ben ik niet, als ik heel eerlijk ben. De schrijfstijl is voor mij niet zo bijzonder en naar mijn idee was deze serie veel beter geweest als tweeluik. Of een stand-alone, ook goed. Daarom vroeg ik mij af hoe Tim Burton deze film (en de boeken) had aangepakt. Het antwoord? De film is beter dan de boeken.
Nu komt er natuurlijk de vraag: waarom? Waarom is deze film beter dan de boeken? Eigenlijk is er geen antwoord mogelijk, omdat de vergelijking tussen boek en film ook helemaal niet klopt (natuurlijk worden er dingen aangepast, maar dat betekent niet dat het verhaal slecht is als het niet lijkt op het boek), maar ik zal het uitleggen.
De eerste helft van de film (waar heel leuk een pauze tussenkwam, urgh) is vooral opbouw. Van actie is geen sprake, wat niet erg was, aangezien het eerste boek ook vooral opbouw was. De tweede helft van de film is juist het tegenovergestelde: actie, actie, actie. Dit wordt verspreid over twee boeken (Hollow City en Library of Souls). In de film is dit allemaal samengevoegd tot de tweede helft. En hier ben ik veel blijer mee. De boeken werden op een gegeven moment veels te veel uitgerekt en heel veel dingen die daarin gebeuren zijn nogal nutteloos en noem ik daarom tijdrekking. De film, in tegendeel, weet dit te voorkomen en doet alles bam! bam! bam!. Misschien een beetje te snel, maar het houdt de spanning wel in het verhaal.
De verwisseling van Emma's Bijzonderheid met die van Olive leek in het begin (voordat ik de film zag) nogal vreemd en willekeurig, maar nu snap ik het wel en vind ik het niet erg dat de makers dat hebben gedaan. Om de andere Bijzonderen te zien (en ook het huis) gaf mij eindelijk de liefde die ik ook had moeten voelen toen ik de boeken las (en wat dus niet was gebeurd).
De acteurs zijn erg goed, zelfs de kinderen (nee, voorál de kinderen. Zij creëren het verhaal). De schepsel en hulsels en hoe ze ook worden genoemd waren eng, maar niet eng genoeg om deze film te veranderen in een horrorfilm (gelukkig). En zoals ik eerder al probeerde te zeggen: ik vind dit einde veel beter dan die van de boeken (al lijkt die er wel op en is het gewoon minder gedetailleerd).
Ik wil niet zeggen dat deze film beter is dan de boeken dus dat je die niet meer moet lezen of dat ik de boeken slecht vind. Nee, ik zeg: het boek is goed, maar de film is beter. Daarom raad ik je aan om Miss Peregrine's Home for Peculiar Children te kijken (en te lezen) en jezelf te begeven in de wereld van de Bijzonderen als je dol bent op een 'vintage' sfeer, mensen met Bijzondere krachten (ja, dat is een woordspeling) en kinderen die de wereld proberen te redden.
En jee! De vijfde film die ik heb gezien met Asa Butterfield! (Dit is sarcastisch, als het je niet was opgevallen.)
Heb jij Miss Peregrine's Home for Peculiar Children gezien?
Reacties
Een reactie posten