Recensie: The Matrix (The Matrix #1)

Titel: The Matrix
Regisseur: Lana Wachowski, Lilly Wachowski
Serie: The Matrix #1
Acteurs: Keanu Reeves, Laurence Fishburne, Carrie-Anne Moss
Genre: Action, Sci-Fi
Verschenen: 17 juni 1999
Duur: 136 minuten
Cijfer: 8,0 of 5/5 sterren

Thomas A. Anderson is a man living two lives. By day he is an average computer programmer and by night a hacker known as Neo. Neo has always questioned his reality, but the truth is far beyond his imagination. Neo finds himself targeted by the police when he is contacted by Morpheus, a legendary computer hacker branded a terrorist by the government. Morpheus awakens Neo to the real world, a ravaged wasteland where most of humanity have been captured by a race of machines that live off of the humans' body heat and electrochemical energy and who imprison their minds within an artificial reality known as the Matrix. As a rebel against the machines, Neo must return to the Matrix and confront the agents: super-powerful computer programs devoted to snuffing out Neo and the entire human rebellion. (IMDb.com)

Ik ben nogal een fan van klassiekers en ook al is The Matrix vergeleken met andere films niet zo oud (Star Wars, hallo?), het wordt wel gezien als een belangrijke film in de kunstgeschiedenis. (Het staat in mijn Kunst Algemeen lesboek van school!) Daarom stond deze film al een tijdje op mijn nog-te-zien-lijst (ja, die heb ik ook, naast mijn nog-te-lezen-lijst) en toevallig stond het op Netflix, dus op een dag besloot ik het aan te klikken en begon ik The Matrix te kijken.

Het begin begon nogal indrukwekkend. De achtervolging van Trinity door de Agenten was geniaal. En daarna Neo's verhaal... Geweldig gewoon. De actrice die Trinity speelt, Carrie-Anne Moss, kende ik trouwens al, van Jessica Jones, en het was vreemd om haar te zien als een aardig persoon in plaats van een strenge advocaat.

Maar daarna, de eerste dertig minuten, verloor ik interesse. Ik zei zelfs dat ik The Matrix stom vond. De Echte Wereld (de geboorte van Neo, bijvoorbeeld) waren vreemd en onverwacht. Het duurde een paar dagen tot ik alles verwerkt had en verder kon kijken, maar toen begreep ik alles veel beter en kon het genieten beginnen.

Wat de Martrix precies is iets wat moeilijk uit te leggen is. Op IMDb las ik dat het gebaseerd is op Plato's allegorie van de grot en als je weet wat dat is, dan weet je ook wat de Matrix is. Ingewikkeld, maar logisch. Om je tijd te besparen leg ik even uit wat Plato's theorie is. Plato vond dat wij (de gewone mensen) leefden in een grot met achter ons een groot vuur. De schaduwen die hierdoor ontstonden (en waar we naar keken) waren ons leven: schaduwen en echo's van de realiteit. Alleen als je je daarvan kon losmaken en naar het vuur kon draaien, leefde je het échte leven. De Matrix is de wand van de grot met schaduwen, waar alles 'nep' is. Een meer uitgebreide uitleg (als je er nog dieper op in wil gaan) kun je hier lezen.

En zo begon The Matrix, die ooit zo raar en saai begon, leuker en leuker te worden. Waarom foto's van de film altijd mensen bevatte die 'vlogen' en zweefden in de lucht... Ik begreep het allemaal. Het einde was het allerleukste. Mijn favoriete scène is met Trinity en Neo, die het gebouw binnenkomen en beginnen met schieten. Al het puin die daardoor werd veroorzaakt... Dit stukje is weliswaar iets wat ik nooit zou willen meemaken in het echt, maar op film was het geniaal.

Wat ik nog steeds niet snap zijn de zonnebrillen, maar goed, die zijn erg cool en zorgen ervoor dat je direct ziet wie de 'bad guys' zijn. Handig, toch?

The Matrix is een erg filosofische film en wordt pas leuk als je het begrijpt, maar dat weerhoudt mij er niet van om het niet aan te raden. Ben je dol op Science-Fiction, dingen die op het eerste gezicht niet logisch lijken maar dat wel zijn en actie? Dan is deze film iets voor jou. Ik ben in ieder geval erg benieuwd naar de andere twee films. Ze staan al op mijn nog-te-zien-lijst!

Heb jij The Matrix gezien?