Recensie: Bibliotheek der Zielen (De Bijzondere Kinderen van Mevrouw Peregrine #3)

Titel: Bibliotheek der Zielen
Auteur: Ransom Riggs
Serie: De Bijzondere Kinderen van Mevrouw Peregrine #3
Genre: Paranormal, Fantasy, Young Adult
Verschenen: 18 januari 2016
Pagina's: 507
Uitgever: Clavis
Originele titel: Library of Souls
Bindwijze: Hardcover
Prijs: 21,95
Cijfer: 7,0 of 4/5 sterren

Jacob Portman ontdekt een krachtige nieuwe gave. Maar nog voor hij die echt onder controle heeft, moet hij al op een reddingsmissie vertrekken. Samen met Emma Bloom, het meisje dat vuur kan maken met haar handen, en de pratende hond Addison probeert hij zijn bijzondere vrienden te redden uit een zwaarbewaakt fort.

Het drietal reist van hedendaags Londen naar Devil's Acre, de ellendigste achterbuurt die Engeland ooit heeft gehad. En uitgerekend op deze afgrijselijke plek wordt de laatste strijd geleverd. De strijd die het lot bepaalt van de bijzondere kinderen én hun geliefde schoolhoofd, mevrouw Peregrine.

Twee jaar geleden las ik de eerste twee delen van deze trilogie, De Bijzondere Kinderen van Mevrouw Peregrine en Omhulde Stad. Wat ik van die boeken kan herinneren, is dat ik het verhaal wel leuk vond, maar de schrijfstijl helemaal niet. Echte zin om het laatste deel te lezen, dit boek dus, heb ik nooit gehad, maar omdat ik in de bibliotheek was en dit boek zag, dacht ik, waarom niet? En zo leende ik dit vijfhonderd pagina's tellende slotdeel.

Omdat het een hele tijd geleden was dat ik de vorige delen heb gelezen, had ik geen idee waar het begin van dit boek over ging. Want waarom zaten Jacob, Emma en Addison daar? Geen idee. Aangezien ik deel één en twee toen ook van de bieb had geleend, kon ik niet even in het tweede boek bladeren om te kijken waar het eindigde. Jammer, want nu begon ik de eerste helft heel langzaam.

Om de een of andere reden heb ik nooit van Ransom's schrijfstijl gehouden. Ik kwam nauwelijks in het verhaal. Toen dat wel zo was, was dat alweer bij het einde, toen het eindgevecht eraan kwam. En daar kwam ik alleen verder omdat er gevochten werd.

Bij zijn boeken heb ik nooit het gevoel dat ik met de personages meevoel, en daarom snap ik die hype bij deze boeken ook niet echt. Ja, het idee is wel origineel, om foto's te gebruiken bij het verhaal, maar verder? Ik snap het gewoon niet.

Wat ik ook niet snap is de romantiek in het verhaal. Er is namelijk helemaal geen chemie, en ik moet erbij zeggen dat die er nooit geweest is. Ook niet in boek één en twee. Er is deze relatie, en die is er, maar meer niet. Ik heb ze nooit geshipt en ik zal ze ook nooit shippen, want er is niets aanwezig waardoor ik ze zal shippen.

Ik zal niet alleen maar negatief zijn, want ik heb dit boek nog wel vier sterren gegeven!

Als een slotdeel is Bibliotheek der Zielen zeer geslaagd. Ja, de laatste twee boeken in deze serie zijn nooit echt nodig geweest (één boek is voldoende), maar als ik dit einde met andere eindes vergelijk, staat deze hoog bovenaan de lijst. Het zal dan ook niet raar zijn dat ik erg tevreden ben met het einde. Iets anders zou ik niet kunnen hebben bedacht.

Daarom raad ik je aan om dit boek te lezen, als je De Bijzondere Kinderen van Mevrouw Peregrine leuk vond. De film komt eraan, dus er is een goede reden om deze serie uit te lezen. En als je geen van deze boeken hebt gelezen, dan is de film een goede reden om dat wel te doen.

Ik kan in ieder geval niet wachten om Miss Peregrine's Home for Peculiar Children te zien, dus een recensie komt er in ieder geval aan! (Als ik de film heb gezien.)

Heb jij Bibliotheek der Zielen gelezen?