Recensie: Wat Jij Niet Ziet

Titel: Wat Jij Niet Ziet

Auteur: Eric Lindstrom

Genre: Contemporary, Romance, Young Adult

Verschenen: 28 september 2016

Pagina's: 320

Uitgever: Gottmer

Originele titel: Not If I See You First

Bindwijze: Paperback

Prijs: 16,95

Cijfer: 9,0 of 5/5 sterren

Parker Grant is blind, maar dat weerhoudt haar er niet van om dwars door mensen heen te kijken. Ze heeft een paar duidelijke regels in het leven geroepen. De belangrijkste: maak geen misbruik van haar blindheid. Verraad is onvergeeflijk – een tweede kans krijg je niet.
Als haar oude crush Scott Kilpatrick plotseling op haar nieuwe school opduikt, kan Parker maar op één manier reageren: hem ijskoud negeren. Ze heeft al genoeg op haar bordje, zoals keihard trainen voor het hardloopteam en zichzelf belonen met een gouden ster voor elke dag dat ze niet om haar vaders dood heeft gehuild. Maar het verleden ontwijken blijkt onmogelijk, en hoe meer Parker leert over wat er écht gebeurd is – zowel met Scott als met haar vader – hoe meer ze zich afvraagt of de dingen wel altijd zijn zoals ze lijken.
'Wat jij niet ziet' werpt licht op de blinde vlekken die we allemaal hebben in het leven, of we nu visueel gehandicapt zijn of niet.

Recensie

Contemporary is altijd al een genre geweest waar ik van heb gehouden. Wat velen niet weten, is dat er eigenlijk twee soorten Contemporary-boeken zijn: de romantische verhalen, zoals de boeken van Jennifer E. Smith en Jenny Han, en de zwaardere verhalen, zoals die van Jennifer Niven en Jasmine Warga.
Mijn favoriete soort is de tweede.

Toen ik op Hebban zat te kijken bij de winacties (want tja, ik heb niet zoveel geld om alle boeken die ik wil lezen te kopen) en Wat Jij Niet Ziet zag, wist ik dat ik het wilde lezen. Dat het verhaal mij aansprak, net zoals de voorpublicatie, zorgden ervoor dat ik dit boek móést lezen. En daarom was ik ontzettend blij toen ik erachter kwam dat ik een van de gelukkig winnaars was. Dankjewel Hebban!

Wat bijzonder is aan dit boek, is dat de hoofdpersoon blind is. Deze handicap komt niet vaak voor in boeken. De enige twee andere die ik ken met een blinde hoofdpersoon zijn Reign of Shadows en All the Light We Cannot See. Dit was een van de redenen waarom ik al positief over dit boek was.

Ook de schrijfstijl is erg bijzonder. Aangezien Parker blind is, zijn er geen omschrijvingen van hoe de personages eruit zien. Toch had ik hier geen last van, want het verhaal bleef erg gedetailleerd. Stel je eens voor! Een boek zonder beschrijvingen van personages en toch ze door en door kennen. Eric Lindstrom is een goede schrijver, dat vertel ik je alvast.

Hoewel ik het niet altijd met Parker eens was, haar handelingen bijvoorbeeld, eindigde het verhaal toch wel op de manier waarop ik had gehoopt en kon ik met een gerustgesteld hart gaan slapen (want ja, ook deze keer moest ik tot diep in de nacht doorlezen). Verder heb ik een nieuwe favoriete personage erbij gekregen, een nieuwe favoriete boek, een nieuwe favoriete schrijver en een nieuw favoriet stukje in mijn boekenkast.

Ik raad Wat Jij Niet Ziet aan met heel mijn hart. Misschien vind jij het niet zo goed als ik, maar dit boek (waar ik nog nooit van gehoord had tot ik het op Hebban zag) is het waard om gelezen te worden. Echt waar. Lees het en geniet ervan. Ik hield in ieder geval van ieder woord dat in dit boek staat.

Leesclubvragen

1. Hoe ontwikkelen de hoofdpersonages zich gedurende het verhaal? Welke van hen spreekt je het meeste aan en waarom?

Wat Jij Niet Ziet heeft een van de meest grootste karakterontwikkelingen in Contemporary-land, want waar Parker doorheen moet en zichzelf eruit werkt... Geweldig. De ander personages veranderen ook continu en hebben zoals een van de personages het zegt: laagjes, die langzaamaan eraf worden gepeld.
Mijn favoriete personage is Scott. Het ging gewoon vanzelf. Ik las over hem en boem! Hij werd mijn favoriete personage.

2. Welke hoofdthema’s kun je onderscheiden? Hoe worden die uitgewerkt door de auteur?

Een van de hoofdthema's die een belangrijke rol in het verhaal speelt, is vergeving. In het begin wil Parker niemand vergeven. Nooit. En langzamerhand veranderd dat. Een ander thema is jezelf (terug)vinden, wat Parker ook doet door het hele boek heen.

3. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?

Wat Jij Niet Ziet slaat volgens mij op wat Parker ziet wat degenen om haar heen niet opmerken, dus zien op de figuurlijke manier. En Parker ziet veel. Heel veel. Maar ook weer heel weinig. Dus de titel slaat op Parker én op de rest. Het is wederzijds. En ja, de titel dekt de inhoud van het verhaal, maar het is wel pas te begrijpen nadat het boek uit is gelezen.

4. Wat kun je zeggen over de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?

Aangezien dit Eric Lindstroms debuut is, heb ik geen andere boeken van hem kunnen lezen (al staat zijn nieuwe boek wel op mijn nog-te-lezen-lijst), dus hierover kan ik niets zeggen. Wat ik wel kan zeggen, is dat de schrijfstijl anders is dan bij normale boeken. Omdat Parker blind is, kan zij anderen niet zien en beschrijven hoe ze eruit zien. Daarom moest er een andere manier van beschrijven genomen worden en dat is erg goed gelukt! Goed gedaan, Eric!

5. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?

Het hele verhaal ging eigenlijk precies zoals ik het had gehoopt, dus ik zou niet kunnen zeggen dat ik verrast was. Nou, nu over de opbouw. Die is erg goed. Het bleef erg spannend, maar volgens mij moet ik het daar bij de volgende vraag over hebben.

6. Welke elementen gebruikt de auteur om het verhaal spanning / emotie / diepgang mee te geven? Denk daarbij aan perspectiefwisselingen / flashbacks / flashforwards en keuze voor de verteller (vertelperspectief).  

Wat Jij Niet Ziet heeft een bijzondere vertelwijze: er zijn flashbacks, brieven, en natuurlijk de pakkende proloog. Vooral hetgeen dat je niet weet wat nou echt of nep is is erg spannend. O, en de verteller is ook al bijzonder, want verhalen uit het gezichspunt van een blind persoon kom je niet vaak tegen.

7. Wat is volgens jou het opvallendste element in dit verhaal?

Parkers handicap en het hardlopen. Nee echt. De handicap spreekt voor zich, maar het hardlopen? Dat had ik niet zien aankomen, dat het boek daarover zou gaan. Dus ja, het is erg opvallend.

8. Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?

O, jazeker. Ik heb Eric Lindstrom na het uitlezen van dit boek onmiddellijk op mijn favorieten lijst gezet, net zoals dit boek en zijn tweede boek staat al in mijn verlanglijst. Het verhaal heeft mij diep geraakt, al weet ik niet zo goed waarom. Het was gewoon... zo rauw. In positieve zin, jaja, ik houd van dit boek.

9. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?

Normaal zou ik zeggen dat ik geen idee heb wat die boodschap zou kunnen zijn, maar bij dit boek heb ik wel een antwoord. Ik denk dat Eric ons wilde meegeven dat je moet vergeven. Mensen maken fouten. Dat is iets wat menselijkheid heet. Maar anderen niet vergeven om hun fouten? Ja, ik weet dat dat niet altijd moet, maar soms, net zoals in dit boek, moet dat gebeuren.

10. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?

De enige verwachting dat ik van dit boek had was dat het goed zou moeten zijn (ik was al zeer onder de indruk nadat ik de voorpublicatie had gelezen) en die is uitgekomen. Helemaal. Het boek is precies zoals ik had verwacht.

Heb jij Wat Jij Niet Ziet gelezen?