Recensie: Once Upon A Time Seizoen 4

Titel: Once Upon A Time
Gecreëerd door: Adam Horowitz, Edward Kitsis
Gebaseerd op: Verscheidene sprookjes en verhalen
Acteurs: Jennifer Morrison, Lana Parrilla, Jared Gilmore
Seizoen: 4
Afleveringen: 23
Genre: Adventure, Family, Romance
Verschenen: 2014
Duur: ± 45 minuten
Cijfer: 7,0 of 4/5 sterren

Emma Swan who has lived in the real world for her whole life is confronted by a child who says that she is his mother. He tells her that she needs to go to a town called Storybrooke. When she arrives Henry, her supposed son, tells her that she is they Savior that will wipe out a curse that trapped all the known fairy tale characters in the real world. She must discover the power to defeat the Evil Queen who cast the powerful curse. (IMDb.com)

De snelheid waarmee ik Once Upon A Time kijk is misschien niet zo snel, aangezien ik er weken over doe, maar als er gekeken wordt naar het aantal afleveringen en andere tv-series met minder afleveringen, verbaas ik me over het feit dat ik deze serie ontzettend snel kijk. Ik kijk deze tv-serie namelijk met mijn ouders en zusje, en we begonnen eind augustus aan seizoen één. Op dit moment zijn we halverwege seizoen vijf, en daar ben ik blij mee, want dat betekent dat het niet meer zo lang duurt dat we Stranger Things gaan kijken!

Net zoals het derde seizoen is seizoen 4 in twee delen verdeeld (eigenlijk drie, maar de derde is heel klein, maar twee afleveringen of zo). Het eerste deel gaat over Frozen, zoals te zien is op de poster. Dat het hierover ging wist ik al, want ik heb ooit op tv reclame van dit seizoen gezien en daarin kwamen Anna en Elsa voor. Dit deel is mijn favoriet van dit seizoen. En het laatste eigenlijk ook, maar daar gaat het nu nog niet over. Waarom? Anna en Kristoff waren leuke personages, die leuke grappen maakten en de sfeer wat opvrolijkten. De slechterik? Mwah, die vind ik niet zo leuk.

Tussen deel één en deel twee verloor ik compleet mijn interesse in Once Upon A Time. Het was gewoon genoeg. Ik had geen zin meer in nieuwe vloeken en nieuwe slechteriken (dat is het nadeel als je elk weekend Once Upon A Time kijkt, het verhaal herhaalt zich keer op keer). De slechteriken van deel twee waren namelijk net geïntroduceerd en ik had er genoeg van. Op een gegeven moment realiseerde ik dat uitstellen er juist voor zorgde dat het nog langer zou duren voordat we Stranger Things gingen kijken, dus besloot ik weer verder te gaan.

Deel twee was minder spannend dan deel één, wat ook kon komen doordat er een andere soort vijand was dan in het eerste deel. Dit deel deed mij trouwens heel erg denken aan Dwaaleiland van Melissa de la Cruz, al heb ik die nog niet gelezen. Maar naarmate het einde steeds dichterbij kwam, begon het spannender te worden. Vooral de laatste twee afleveringen, die ook wel gezien kunnen worden als deel drie, waren leuk en spannend en zorgden ervoor dat ik verder wilde kijken.

Uiteindelijk heb ik seizoen 4 afgekeken, met gemengde gevoelens. Doordat ik halverwege mijn interesse heb verloren was het niet zo goed als de eerdere drie (seizoen drie is mijn favoriet), maar wel goed genoeg om verder te gaan naar seizoen 5. Een ander ding wat jammer is, is dat ik nu geen favoriete personages meer heb. Op een gegeven moment werden ze allemaal irritant, vooral Emma.

Once Upon A Time is een tv-serie die ik aanraad aan iedereen die houdt van hertellingen, sprookjes, een uitgebreide cast en magie. Ben je op zoek naar boeken in deze trent? Dan zijn The Lunar Chronicles perfect, maar eigenlijk horen alle boeken van Marissa Meyer daarbij, Heartless meegerekend. Jackson Pierce doet het ook goed, dus zij is ook een aanrader.

Heb jij Once Upon A Time gezien?