Recensie: Verboden Dromen

Titel: Verboden Dromen
Auteur: Helen Conrad
Serie: Destiny Bay Romances - The Islanders #1
Genre: Romance
Verschenen: Oktober / November 2016
Pagina's: 166
Uitgever: Dutch Venture Publishing
Originele titel: Saved by You
Bindwijze: Paperback
Prijs: 17,95
Cijfer: 3,0 of 1/5 sterren

Bad boy Kane is na vele omzwervingen weer thuis op Big Island, Hawaii. Al sinds de middelbare school koestert hij warme gevoelens voor Annie Ventura, maar toen was hij een buitenstaander en zij het populaire meisje. Hij is vastbesloten haar nu met de echte Kane kennis telaten maken. Maar zal hij erin slagen om haar door zijn ruwe bolster heen te laten kijken en Annie te laten zien wat er in zijn hart leeft..?

Annie maakt zich zorgen om de gevoelens die ze altijd al voor Kane heeft gekoesterd. Ze heeft hem aangenomen om zichzelf te beschermen tegen haar buurman, die haar van haar land af wil pesten, maar ze komt er al snel achter dat ze van de regen in de drup is beland. Hoe veilig ze zich ook in Kanes gezelschap want, in feite is hij veel te gevaarlijk voor haar... en voor de muren die ze rond haar hart heeft opgebouwd.

Omdat ik deel uitmaak van het street team van Dutch Venture Publishing, mocht ik alvast Verboden Dromen van Helen Conrad lezen. Hoewel ik een absolute hekel heb aan boeken als deze, besloot ik het toch maar een kans te geven. Maar helaas.

Wat veel indie-boeken hebben is instalove. Zo bevat ook dit boek dat. Vreselijk. Wat nog stommer is is dat Verboden Dromen vol clichés zit. Zo zit er een bad boy in (en werd dat tig keer herhaalt, alsof we nog niet wisten dat Kane een bad boy was), waar ik absoluut een hekel aan heb, vooral als het meisje het keurigste meisje van de school was. En instalove dus. (Er zijn talloze andere clichés die in dit boek voorkomen, maar als ik ze allemaal op ga noemen zijn we nog een tijdje bezig.)

Het verhaal speelt af op Hawaii en vreemd genoeg kon ik daar geen beeld bij vormen. Want hoe ziet Hawaii er eigenlijk in het echt uit? Ik heb alleen maar foto's gezien van de stranden en daaraan liggende hotels, maar huizen? Geen idee. Het was erg jammer dat er nergens beschrijvingen stonden van hoe de huizen er uitzagen, maar misschien is het gewoon iets wat iedereen al weet.

De personages waren afgezaagd, net zoals het verhaal (in principe gebeurt er niet veel in en wat wel voor spanning moet zorgen blijkt uiteindelijk helemaal niet zo erg te zijn als het moest lijken). De schrijfstijl was nog oké, maar verder kan ik niet echt zeggen dat ik van het verhaal heb genoten.

Ben je gek op simpele, romantische verhalen? Dan is dit boek hét boek waar je naar zoekt. Weg met Vijftig Tinten Grijs. Kies voor Verboden Dromen! Ik weet in ieder geval dat Helen Conrad niets voor mij is, maar misschien is het wel iets voor jou.

Heb jij Verboden Dromen gelezen?