Recensie: The Fault in Our Stars

Titel: The Fault in Our Stars
Auteur: John Green
Genre: Contemporary, Romance, Young Adult
Verschenen: 3 januari 2013
Pagina's: 318
Uitgever: Penguin
Nederlandse titel: Een Weeffout in Onze Sterren
Bindwijze: Paperback
Prijs: 9,95
Cijfer: 7,0 of 4/5 sterren

The Fault in Our Stars is award-winning author John Green's most ambitious and heartbreaking work yet, brilliantly exploring the funny, thrilling and tragic business of being alive and in love.

Despite the tumor-shrinking medical miracle that had brought her a few years, Hazel has never been anything but terminal, her final chapter inscribed upon diagnosis. But when a gorgeous plot twist named Augustus Waters suddenly appears at Cancer Kid Support Group, Hazel's story is about to be completely rewritten.

Ik las Een Weeffout in Onze Sterren een aantal jaar geleden en op dat moment had ik een grondige hekel aan het boek. Laat ik het kort houden: ik was niet zo'n fan van Contemporary (vooral die algemene, zoals deze), ik had nog nooit van John Green gehoord en ik vond het ook ontzettend stom dat Hazel en Gus uitgerekend Amsterdam bezochten. Zo van: waarom?!

Toen de film uitkwam (ik weet niet meer of het één of twee jaar later las) besloot ik om dit boek toch maar weer een kans te geven, want op dat moment kende ik John Green wél en was ik op de hoogte van BookTube.

En deze keer kon ik mij meer hechten aan het verhaal. Maar misschien was dat ook omdat ik het toen in het Engels las.

Nu, twee jaar nadat ik The Fault in Our Stars heb gelezen, heb ik besloten om voor ieder John Green-boek een recensie te schrijven. Dat is wel zo leuk. Op dit moment staat de teller op twee.

The Fault in Our Stars heet zo'n verhaal waarbij iedereen gaat huilen, maar ik juist weer niet. Ik weet het niet. Ik heb het niet zo met Gus. En het verhaal raakte mij ook niet echt. Ik begreep het wel meer, maar dat was het ook wel.

Wat ik wel beter vond was het Amsterdam-gedeelte. Waar ik dit stukje niet zo leuk vond toen ik het voor het eerst las, vond ik het deze keer wel erg leuk. Maar dit kon ook komen omdat ik John Green toen wel kende en mij meer kon plaatsen in dat stelletje Amerikanen die naar Amsterdam gingen om een schrijver te ontmoeten.

Ook de schrijfstijl was geweldig. John heeft een ontzettend interessante schrijfstijl, die niet echt simpel is, maar wel begrijpbaar blijft en erg mooi is.

Ik denk dat ik weer terug moet komen op het huil-gedeelte in het boek. Bij de beide keren dat ik dit boek heb gelezen heb ik niet gehuild. Ik kan gewoon niet huilen om dit boek. Want zo goed vond ik het niet. Ik houd gewoon niet zo van dat personage.

Dit boek staat bij mijn John Green-lijstje (van favoriet naar minst favoriet) op nummer vier (Let It Snow niet meegerekend).

Dat The Fault in Our Stars bij de meesten in de smaak valt snap ik wel, maar het is gewoon niet een boek voor mij. Ik zal het denk ik ook niet herlezen (dan lees ik het voor de derde keer!). Toch raad ik dit boek aan. Waarom? John Green is een schrijver die gelezen moet worden en al denk ik niet dat dit zijn beste boek is, verwacht ik ook niet dat de meesten van het boek gaan houden die ik juist heel erg leuk vind. Zo zie je maar, iedereen heeft een andere mening.

Heb jij The Fault in Our Stars gelezen?