Recensie: Het Recht van de Sterkste (Strijd om Elementia #1)

Titel: Het Recht van de Sterkste
Auteur: Sean Fay Wolfe
Serie: Strijd om Elementia #1
Genre: Fantasy, Adventure, Middle Grade
Verschenen: 2015
Pagina's: 478
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Originele titel: Quest for Justice
Bindwijze: Paperback
Prijs: 12,50
Cijfer: 2,0 of 1/5 sterren

Het spel Minecraft krijgt iedere dag meer nieuwe spelers. Maar er zijn duistere krachten aan het werk op de Elementia-server. De nieuwe spelers Stan, Kat en Charlie zijn nog maar pas begonnen en nu al zijn ze in gevaar.
De koning en zijn Raad van Operators hebben De Wet van de Enkele Dood aangenomen, waarmee alle lage level-spelers van de server worden verbannen binnen één week na Proclamatiedag. Eenieder die de noobs probeert te helpen, zal het zwijgen worden opgelegd. De deadline van de koning komt steeds dichterbij.
Stan, Kat en Charlie bundelen daarom hun krachten en gaan de strijd aan. Lukt het ze de mysteries van Elementia te ontrafelen en dit gevecht te winnen? De tijd dringt...

Toen ik vorig jaar dit boek won via Hebban was ik redelijk benieuwd hoe een Minecraft-fanfictie eigenlijk ging. Dat was de redden waarom ik meedeed met de winactie. Eind april/begin mei begon ik dit boek te lezen. En nu, één maand later, heb ik het eindelijk uit.

Het lezen van dit boek duurde ontzettend lang. De reden? Ik kwam maar niet in het verhaal. Hoe vaak ik het ook heb geprobeerd, Het Recht van de Sterkste sprak mij maar niet aan. Dit boek is dan wel voor wat jongere kinderen (ergens rond de tien tot twaalf jaar), de schrijfstijl was ontzettend slecht. En nee, dat heeft niet te maken met het feit dat ik ouder ben dan de leeftijd waar dit boek voor is bedoeld. Ik geniet namelijk net zoveel van Percy Jackson en De Grijze Jager als iedere andere tienjarige.

Stan is een van de irritantste personages waar ik ooit over heb gelezen. Hij wordt om de haverklap boos, denkt dan niet na en doet dan iets ontzettend doms. Hij is nog erger dan Harry Potter. En serieus: het hele boek gaat over iets stoms wat Stan heeft geprobeerd te doen. Bah.

Verder zit het verhaal ook heel erg raar in elkaar. Zo wordt er in bijna ieder hoofdstuk een nieuw personage geïntroduceerd, worden ze meteen als vrienden beschouwd, en gaan Stan en zijn vrienden weer verder om andere personages te leren kennen. En dat is niet het enige probleem. Alle personages in dit boek zijn en blijven erg oppervlakkig. Zelfs Stan.

Dat met die vrienden vind ik het meest vreemd. Een voorbeeld: in het begin van het boek ontmoet Stan een meisje. Zij komt alleen maar in het begin voor. Later, pas op het einde, komt ze weer in het verhaal. En opeens zegt Stan dat hij haar de hele tijd heeft gemist! Daar heb ik helemaal niets van gemerkt. Ze kwam in de tussentijd namelijk géén één keer voor in Stans gedachten!

Als laatste gebeurt er te veel in het verhaal. In tegenstelling tot de boeken van Rick Riordan (ahem, Magnus Chase) kunnen onwijs veel dingen in dit boek geschrapt worden, want ze voegen helemaal niets toe aan het verhaal. Oké, het was wel leuk dat alle werelden van Minecraft (de normale wereld, De Nether en De End) werden bezocht, maar het was wel een beetje te veel van het goede. Kon dit boek niet in drieën worden gesplitst of zo?

Het Recht van de Sterkste was helaas niets voor mij. Of het iets voor jou is? Als je op zoek bent naar een boek boordevol gevechten en stomme beslissingen, dan ben je aan het juiste adres. Ben je op zoek naar een boek van redelijke kwaliteit? Dan raad ik dit boek niet aan. Nee. Lees dan een boek van Rick Riordan.

Heb jij Het Recht van de Sterkste gelezen?