Recensie: Mij Niet Gezien

Titel: Mij Niet Gezien
Auteur: Meg Rosoff
Genre: Mystery, Contemporary, Young Adult
Verschenen: 5 mei 2016
Pagina's: 223
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
Originele titel: Picture Me Gone
Bindwijze: Hardcover
Prijs: 17,99
Cijfer: 8,0 of 5/5 sterren

De 12-jarige Mila heeft een bijzondere gave: ze voelt mensen feilloos aan. Of je nu een geheime relatie hebt, zwanger of gelukkig bent - niets ontgaat Mila.
Wanneer Matthew, de beste vriend van haar vader vermist wordt, zet ze haar gave in om hem te zoeken. Ze ziet aanwijzingen die niemand anders ziet en weet nieuwe feiten boven tafel te krijgen. Maar Matthew blijft onvindbaar. Voor het eerst in haar leven begint de zelfverzekerde Mila aan zichzelf te twijfelen. Heeft ze iets belangrijks over het hoofd gezien? Iets wat misschien dichter bij huis ligt?

Nadat ik via Hebban dit boek won (die ik overigens zelf moest ophalen in Amsterdam, waarbij ik ook Meg zelf ontmoette en het boek dus gesigneerd kreeg) zat ik ontzettend te twijfelen. Want wat zou ik nou van dit boek vinden? Meg had zelf gezegd dat er lezers waren die ontzettend van haar boeken hielden, en lezers die haar boeken ontzettend vreemd vonden en er dus niet van hielden.

Ik hoor bij die eerste groep. Nou ja, dat weet ik nog niet zeker, omdat ik maar één boek van haar heb gelezen. Waar ik wel met de tweede groep mee eens ben is dat haar boeken (op dit moment bóék, maar ook wat ik heb gelezen over Megs andere boeken) vreemd zijn.

Mij Niet Gezien heeft een ontzettend bijzondere schrijfstijl. Het is erg moeilijk uit te leggen op welke manier, want op het eerste gezicht lijkt het erg normaal, maar toch. De woorden en zinnen hebben iets oprechts en lijken direct tot je te komen. Het lijkt alsof Mila in het echt tegen je zit te praten.

De personages zijn - net zoals de schrijfstijl - ontzettend oprecht. Maar dat kan ook komen door Mila's gave, dat haar niets ontgaat. Laat ik het even over Mila hebben.

Mila is ontzettend jong (voor een YA-boek), namelijk twaalf. Twáálf. Zo'n gevoel had ik niet. Omdat ze heel veel opmerkt, oprecht én slim is, lijkt ze ouder dan ze eigenlijk is. Daarom was het ook erg fijn om over haar te lezen. En haar gave. Die leek ontzettend veel op die van Sherlock Holmes. Voornamelijk de Benedict Cumberbatch-Sherlock. Misschien is dat ook een reden waarom Mila een erg leuk personage is.

Wat er in dit boek gebeurd is - in tegenstelling tot Mila - niet echt leuk. Qua emoties, niet qua verhaal. Zo is dat hele gebeuren met Matthew echt niet leuk om over te lezen. Want aan de ene kant wil je weten waarom hij is verdwenen, maar aan de andere kant wil je juist dat het geheim niet wordt onthuld en je in een vredevolle ontwetendheid leeft (omdat je al weet dat als je de waarheid kent, je leven 'verwoest'wordt).

De manier hoe iedereen geïntroduceerd werd was erg fijn. Rustig, één voor één. Zo kreeg ik niet te veel informatie tegelijkertijd en kon ik het verhaal rustig verwerken. Wat mij erg verbaasde was dat ik Honey, Matthews hond, een erg fijne personage vond. Aangezien ik niet zo'n een band heb met honden in het echte leven verbazen fictionele honden mij toch keer op keer. Hmm.

Mij Niet Gezien is een aanrader voor iedereen die ontzettend heeft genoten van de boeken van Jandy Nelson. Hebben deze boeken iets gemeen? Nee, eigenlijk niet, maar van wat ik heb gelezen lijken deze boeken het meest op elkaar. Misschien omdat ze allemaal tot literatuur worden bestempeld?
Ik geloof niet dat iedereen van dit boek zal houden. Integendeel. Maar het zou toch heel fijn zijn als je Mij Niet Gezien een kans gaf. Ik ben in ieder geval erg benieuwd naar Megs andere boeken.

Heb jij Mij Niet Gezien gelezen?