Recensie: Rode Letters (De Anderen #1)

Titel: Rode Letters
Auteur: Anne Bishop
Serie: De Anderen #1
Genre: Urban Fantasy, Paranormal
Verschenen: 3 maart 2015
Pagina's: 534
Uitgever: De Fontein
Originele titel: Written in Red
Bindwijze: Paperback
Prijs: 10,00
Cijfer: 8,5 of 5/5 sterren

Verlies jezelf in de wereld van de Anderen...

Meg Corbyn lijkt een oponvallende jonge vrouw - halverwege de twintig, grijze ogen, roodgeverfd haar - maar schijn bedriegt. Ze is een cassandra sangue, een bloedprofeet, die elke keer dat haar bloed vergoten wordt de toekomst ziet. Op de vlucht voor de man die haar gave wil gebruiken om rijk te worden eindigt ze in een Stadspark van de Andren, een thuishaven voor gedaantewisselaars en vampieren, waar geen enkele menselijke wet geldt...

Simon Wolfgard, gedaantewisselaar en leider van het Stadspark in Lakeside, weet niet wat hem ertoe beweegt om Meg de baan te geven van Contactmens - ze is duidelijk jong, en onervaren, en ze ruikt vreemd... niet als prooi. Maar als hij Megs geheim ontdekt, moet hij beslissen of zij het waard is om de broze vrede tussen mensen en de Anderen voor het op spel te zetten.

Anne Bishops serie over de Anderen is voor iedereen die fan is of was van Buffy, Charmed en Twilight.

Aangezien ik meedeed met de Hebban-leesclub van dit boek, heb ik niet alleen een recensie geschreven, maar ook de leesclubvragen moeten beantwoorden. Die heb ik voor het gemak onder mijn recensie gezet en kunnen spoilers bevatten!

Recensie

Toen ik een mailtje kreeg van Hebban dat zei dat ik mee mocht doen met de leesclub van dit boek, was ik ontzettend blij, want Rode Letters wilde ik al heel lang lezen! Het duurde even voordat ik daadwerkelijk aan het boek begon, aangezien ik Surf!, een boek voor school en een aantal recensie-exemplaren moest lezen.

Omdat ik totaal geen verwachtingen over dit boek had was ik in het begin nogal twijfelachtig. Zou ik Rode Letters wel of niet leuk vinden? Als het wel zo was kon ik me verheugen op de andere boeken in deze serie, maar als het niet zo was had ik ontzettend veel tijd weggegooid door dit boek te lezen. Gelukkig was het het eerste. Rode Letters is ontzettend leuk!

Oké, wat ik daarnet zei klopte niet echt. Ik had wél een verwachting. En dat was dat ik dacht dat de wereld net zoals The Mortal Instruments en Percy Jackson zou zijn. Dat er mensen waren die niets wisten over de magische wereld en mensen die daar wel iets over wisten. Als je zoiets verwacht bij dit boek, dan vertel ik je alvast dat dat niet zo is. Helemaal niet. Dus ik denk dat ik eventjes wat research moet gaan doen over Urban Fantasy.

De personages waren ontzettend leuk om over te lezen. Normaal gesproken heb ik een ontzettende hekel aan mensen die snel boos worden (ahem, Stan van Het Recht van de Sterkste). Bij dit boek... was dat niet het geval. Dat personage behoorde namelijk al snel tot mijn favorieten!

De wereld was totaal nieuw en anders dan de onze (dus ik stel die vraag nog een keer: wat is nou Urban Fantasy? The Mortal Instruments en Percy Jackson of De Anderen? Ik ben in de war). Er wordt ook nergens gezegd in welke stad dit boek afspeelt, maar ik heb het gevoel dat het een versie is van New York City. Just saying. En de wezens zijn ontzettend origineel. Want sinds wanneer veranderen vampiers in rookwolken in plaats van vleermuizen? Sinds dit boek. Cool, toch?

Het verhaal is ontzettend spannend. In het merendeel van het boek gebeurd er niet echt veel, maar zo'n gevoel had ik helemaal niet. Ik had me nul keer zitten vervelen tijdens het lezen! Wonderbaarlijk.

Ik ben ontzettend benieuwd naar Zwarte Veren en Zilveren Licht en ook al heb ik die twee nog niet gelezen, verheug ik me ook al op boek 4!

Rode Letters is een aanrader voor iedere Fantasy-fan. Over de andere boeken kan ik het niet zeggen, maar in dit boek zit er genoeg actie om vermaakt te worden. Romantiek komt nauwelijks voor. Voor degenen die nog nooit Fantasy hebben gelezen: ik raad jullie dit boek ook aan, al is het wel een beetje ingewikkeld met al die verschillende wezens voor een beginner. Maar verder is dit het perfecte instap-boek.

Leesclubvragen

1. Hoe ontwikkelen de hoofdpersonages zich gedurende het verhaal? Welke van hen spreekt je het meeste aan en waarom?

Alle personages ontwikkelen zich in dit verhaal, wat erg bijzonder was (want meestal ontwikkelt alleen de hoofdpersoon zich). Simon, Vlad en de andere Anderen ontwikkelen zich van Anderen die mensen haten en alleen als prooi zien naar Anderen die realiseren dat niet ieder mens een prooi is. Meg ontwikkelt zich als een ontwetende, bange vrouw naar een sterke vrouw die weet wat ze wil. En Sam ontwikkelt zich natuurlijk het meest. Hij is niet meer bang en gedraagt zich zoals hij zich hoort te gedragen. Geweldig.

O, en mijn favorieten zijn trouwens Simon, Vlad en Sam. En Meg ook wel een beetje.

2. Welke hoofdthema’s kun je onderscheiden? Hoe worden die uitgewerkt door de auteur?

Acceptatie speelt een grote rol in het verhaal. Meg moet als mens geaccepteerd worden door de Anderen, en de Anderen door Meg. In het begin wordt Meg door niemand geaccepteerd. Langzamerhand komt daar verandering in en aan het einde van het boek "behoort" ze tot de Anderen.

Ook vrijheid is erg belangrijk. Meg zoekt een leven om vrij te zijn terwijl anderen haar weer terug in de kooi willen stoppen.

3. Kun je de titel van het boek verklaren? Dekt de titel de inhoud van het verhaal?

Ik denk dat met Rode Letters de snijwonden worden bedoeld. Rode is uiteraard het bloed en Letters... de snijwonden en de profeties? En de titel dekt zeker de inhoud van het verhaal!

4. Wat kun je zeggen over de schrijfstijl? Is deze anders dan je (van deze auteur) gewend bent?

De schrijfstijl was erg fijn en ik kwam er erg vlot doorheen. Ik lees wel vaker boeken met dit soort schrijfstijlen, dus anders gewend ben ik niet. Ik heb niets anders gelezen van Anne Bishop, dus ik weet niet of het anders is met haar andere boeken.

5. Wat vind je van de opbouw van het verhaal? Hoe ontwikkelt de plot zich?

Aan het begin van het boek was ik een beetje bang dat het lang zou duren voordat Meg Contactmens werd en het verhaal dan te langdradig werd. Dit was gelukkig niet het geval en sindsdien ontwikkelde de plot zich erg snel. De opbouw is erg fijn: niet te veel, niet te weinig, gewoon precies goed.

6. Welke elementen gebruikt de auteur om het verhaal spanning / emotie / diepgang mee te geven? Denk daarbij aan perspectiefwisselingen / flashbacks / flashforwards en keuze voor de verteller (vertelperspectief).  

Rode Letters zit vol met perspectiefwisselingen, een aantal flashbacks en flashforwards (de profeties). Omdat iedere personage niet te lang aan het woord is raakte ik niet verveeld en zat ik ook niet te wachten tot een bepaald personage weer aan het woord kwam (wat vaak wel gebeurd bij andere boeken met perspectiefwisselingen). De flashbacks lieten zien hoe Megs leven voor Contactmens was - erg interessant - en de flashforwards zorgden ervoor dat er al aardig een idee werd geschapen van wat er zou gebeuren, maar hóé? Dat wist je dan niet en dat zorgde voor spanning.

7. Wat is volgens jou het opvallendste element in dit verhaal?

Bij een Fantasy-boek verwacht ik vaak een plattegrond. Ook al kijk ik er alleen in het begin naar. Dat Rode Letters geen plattegrond had viel mij onmiddelijk op, maar omdat ik er meestal nooit naar kijk had ik het ook niet gemist toen ik het boek zat te lezen.

Dat Meg onmiddelijk door iedereen werd aangenomen viel mij eigenlijk niet echt op, maar misschien zat ik gewoon al te diep in het verhaal.

8. Heeft de auteur je kunnen raken? En op welke manier? In positieve of in negatieve zin?

Anne Bishop heeft mij erg nieuwsgierig gemaakt naar de anderde delen in deze serie. Ik wil gaag weten wat er verder gaat gebeuren met Meg, Simon, Sam en de rest! Ik heb echt zin om gewoon naar de boekhandel te gaan en deel twee te kopen... En eigenlijk ook meteen deel drie...

9. Denk je dat de auteur de lezer met het verhaal een boodschap heeft willen meegeven? Zo ja, welke is dat dan?

Ik haat dit soort vragen altijd, maar goed, laat ik even nadenken... Dan denk ik dat ik toch terug kom bij mijn antwoord op vraag 2. Acceptatie. Iedereen is anders en niet iedereen wordt geaccepteerd. Ik denk dat Anne Bishop juist wil dat dat wel gebeurd?

10. Welke verwachtingen had je vooraf en over dit boek en zijn die wel of niet uitgekomen?

Ik begon dit boek eigenlijk zonder verwachtingen, behalve dat ik onwijs goede dingen erover had gehoord. Verder was ik niet gespoild, had ik geen idee waar het verhaal over zou gaan (behalve dat het Urban Fantasy was) en wist ik niet eens wat voor wezens er in dit boek voor zouden komen. Dus nee, geen verwachtingen.

Heb jij Rode Letters gelezen?